dinsdag 28 december 2010

Een aangename campusroman

Rosy Thornton,
Hearts and Minds (GB 2007)
Roman, 437 pp.
Niet in het Nederlands vertaald

Een omslag met pastelkleurtjes, bloemetjes, hartjes, een wit duifje, en tot overmaat van ramp een roze fietsje: help, chicklit! Tenminste, dat wil de uitgever je wijs maken. Niet slim, want de liefhebsters van chicklit komen bedrogen uit (dit is géén fluffy romance) en de doelgroep raakt het boek niet eens aan als die het in de winkel tegenkomt. Gelukkig had ik elders op het web al meerdere keren gelezen dat dit boek aanzienlijk beter was dan het omslag je wil doen geloven en dat klopt: dit is een heel ander genre, namelijk een plezierige, intelligente campusroman. Ook voor mannen.

Thornton is als docent rechten verbonden aan de University of Cambridge (deels op hetzelfde vakgebied waarop ik als praktijkjurist werkzaam ben) en aan deze universiteit speelt deze roman zich ook af. Het fictieve St Radegund's College is 160 jaar geleden opgericht als een instituut voor uitsluitend vrouwelijke studenten en heeft altijd onder leiding gestaan van een Mistress. Nu is echter het Paard van Troje binnen gehaald in de vorm van James Rycarte als het nieuwe hoofd van St Radegund's College. Niet alleen is Rycarte een man, hij is ook nog eens afkomstig van de BBC en dus geen wetenschapper. Hij is weliswaar met een krappe meerderheid gekozen, maar de tegenstribbelende minderheid is niet van plan de strijd zomaar op te geven. Met name Ros Clarke, de meest feministische van de wetenschappelijke staf, is vastbesloten om Rycarte zo snel mogelijk weer uit de met gebloemde gordijntjes ingerichte ambtswoning van de Mistress te werken. En ze heeft een medestander in Karen, voorzitter van de studentenbond, die harde acties heeft aangekondigd tegen de voorgenomen huurverhoging van de campusaccommodatie. Universiteitspolitiek dus.

Maar er is ook nog Martha Pearce, de Senior Tutor - een functie waarvan het Nederlandse equivalent me niet exact duidelijk is (ondanks mijn 12 jaar als werknemer van de Universiteit Utrecht), omdat Britse universiteiten zo volledig anders ingericht zijn dan Nederlandse. Martha is pragmatisch en integer: Rycarte is democratisch gekozen en heeft dus recht op een kans om zich te bewijzen. Martha kan haar energie trouwens ook wel beter gebruiken dan in het tegenwerken van Rycarte. Ze heeft een depressieve puberdochter thuis en een man die voornamelijk thuis op de bank ligt te wachten op inspiratie voor zijn volgende dichtbundel.

Het wordt echt interessant als er een aanbod komt van een Italiaanse vriend van Rycarte om een zeer groot bedrag aan het noodlijdende St Radegund's College te doneren in ruil voor een plaats voor zijn dochter. De stellingen worden betrokken, de morele dilemma's geschetst en de ontwikkelingen dienen zich aan. Vooral hier is Thornton sterk. De dilemma's zijn echt en geloofwaardig (hoe verenig je integriteit met gezonde financiën?) en worden uitstekend neergezet door de verschillende personages zonder dat deze verworden tot slechts spreekbuizen voor een bepaald standpunt. Daar tussendoor zijn er nog de acties van de studentenbond, waarbij Karen en Ros Clarke zich uitstekende, doch tamelijk doortrapte strategen tonen.

Hearts and Minds is een plezierig lezende uitwerking van de strijden en strijdjes die door de hoofdpersonen gestreden worden. Het einde is toch nog onverwacht (geen voorspelbare chicklit-uitkomst dus) en hoewel de roman niet overloopt van de originaliteit, is Hearts and Minds zeer capabel geschreven en is met name Martha Pearce zo overtuigend en sympathiek geschetst dat je al gauw met haar meeleeft (alhoewel ik persoonlijk lang niet zoveel geduld had gehad met die lamlendige echtgenoot van haar). Al met al een prima boek voor in de kerstvakantie en ik ga beslist nog meer van Rosy Thornton lezen. Haar volgende roman (Crossed Wires) is inmiddels besteld en kan elk moment op de deurmat ploffen.

4 opmerkingen:

  1. Toen ik dit boek in je rechterbalk zag staan, dacht ik inderdaad: waar is ze nou mee bezig? 
    Nu moet ik mijn mening herzien  :-D
    Afgaande op de beschrijving lijkt het wel wat op de boeken van David Lodge, waarvan ik in het ('verre') verleden wel eens wat gelezen heb, met veel plezier overigens.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Judith (Leeswammes)29 december 2010 om 12:27

    Ik heb ook heel lang op universiteiten rondgedwarreld, een jaar of 15 denk ik. Dus dit boek spreekt mij wel aan. Ik dacht al eens eerder wat van deze schrijfster gelezen te hebben, maar misschien ook niet (kan bij bol.com niet vinden welk boek dat dan geweest zou moeten zijn). 

    Ik ga haar zeker eens proberen. Misschien, als je can campusromans houdt, is Moo van Jane Smiley wel wat voor jou. Of ken je dat al?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Joke, dit valt inderdaad in dezelfde categorie, alleen is David Lodge wat humoristischer en satirischer.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Judith, dit lijkt me ook wel een boek dat jij kan waarderen, zeker als je de universitaire wereld goed kent. Moo van Jane Smiley heb ik jaren geleden gelezen, een soort David Lodge op zijn Amerikaans ;) Leuk dus.

    BeantwoordenVerwijderen