dinsdag 20 maart 2012

Exotisch pensioen

Deborah Moggach,
These Foolish Things (GB 2008)
Roman, 256 pp.
Nederlandse titel: Gekkenhuis

Allerlei diensten worden tegenwoordig uitbesteed aan lagelonenlanden, dus waarom de bejaardenzorg niet? Neem een wat vervallen maar sfeervol Victoriaans hotelletje in een grote stad in India, zet er een manager neer wiens vrouw vage paramedische kwalificaties heeft, verbind er voor de vorm een soortemet arts aan, maak een pakkende folder en joepie! de Engelse bejaarden kunnen voor relatief weinig geld genieten van een prettige oude dag in een lekker warm land, waar ouderdom nog in aanzien staat. En noem het vooral geen bejaardenhuis.

Gedropt in India
Leuk gegeven voor een prettige, milde komedie, waarin een clubje van diverse Britse gepensioneerden samen komt in India, daar op elkaar begint in te werken en op zijn beurt het land op hen in laat werken. Sommigen zijn in het hotel min of meer gedropt door hun kinderen; anderen zijn op zoek naar nog een beetje avontuur op hoge leeftijd, hetzij in de vorm van een exotische omgeving, hetzij in de vorm van een exotische nieuwe partner.  Allemaal hebben ze hun eigen voorgeschiedenis en hun eigen motieven, wat een aardige mengeling van verhalen en personages geeft. De meeste gasten zijn keurige representanten uit de middenklasse, maar er is voor de afwisseling ook een Cockney-mevrouw uit een volkswijk met een niet-deugende doch lekker rijke zoon, die nog voor de nodige interessante verwikkelingen zal zorgen.

Familiebanden
Moggach laat op onderhoudende wijze zien, welke invloed de nieuwe omgeving op al deze mensen heeft, waarbij ze niet wars is van een beetje sentimentaliteit en het nodige romantiseren. Om het wat al te rooskleurige beeld van India toch een beetje bij te stellen, is de schoonzoon van één de personages een Indiër die heel anders tegen zijn geboorteland aankijkt. Hij kan zijn geluk niet op dat hij alweer vele jaren in Engeland woont en krijgt bij het woord 'India' vooral visioenen van verstikkende familiebanden. Maar dit is in de eerste plaats een warm feel good boek, zodat de positieve toon overheerst. Familiebanden van allerlei aard spelen trouwens een belangrijke rol in dit boek. Voor de een worden ze door het Indiase avontuur juist aangehaald, de ander ontdoet zich er vrolijk van.

Observaties over India
Moggach is een vaardig en ervaren schrijfster, die over het algemeen precies de juiste toon weet te treffen en heel aardige observaties doet, zoals deze, niet neerbuigend bedoelde:
Indians believed that God is everywhere. They prayed to film posters, to anything. They simply draped them in flowers and believed.
Of deze, die een beetje afgezaagd begint maar heel aardig eindigt: 
The street outside teemed with life; she didn’t really have to go anywhere at all. What a change it made from her village back home, with its shuttered weekenders’ cottages. Nowadays English streets were empty; people stayed at home, gazing at their computer screens she supposed, blowing up the Houses of Parliament on video games.
Diepgaand en revolutionair is het boek van geen meter, maar het geeft wel een wat een positievere kijk op ouderdom in een tijdsgewricht waar jong zijn tot in het idiote verheerlijkt wordt en waarin het bijna verplicht is om grijze haren en rimpels met verfkwast en botoxspuit te lijf te gegaan.

Verfilming
Het boek is vorig jaar door de Britse regisseur John Madden verfilmd, onder de titel The Best Exotic Marigold Hotel, en draait vanaf a.s. donderdag (d.w.z. 22 maart) hier in de bioscopen. Op basis van de trailer en de artikelen die ik er over heb gelezen is duidelijk dat de verfilmer het verhaal flink heeft aangepast en de humor fors heeft aangedikt. Ook is de hotel manager, die in het boek een tobberige vijftiger is,  getransformeerd tot een frisse twintiger, omdat er anders natuurlijk wel erg veel grijze koppen op het doek te zien zijn. Maar met bijdragen van Britse sterren als Maggie Smith, Judi Dench, Bill Nighy en Tom Wilkinson lijkt het me niettemin een hele genietbare film, die ik misschien nog wel ga bekijken ook, als ik zin heb in een zondagmiddagje aangenaam amusement met een exotisch sausje.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!

4 opmerkingen:

  1. Judith / Leeswammes21 maart 2012 om 08:13

    Klinkt als een leuk boek! Van Moggach heb ik Tulip Fever (Tulpenkoorts) gelezen, dat zich afspeelt in het 17e eeuwse Holland (zie: http://leeswammes.wordpress.com/2010/10/12/tulip-fever-by-deborah-moggach/). Dat boek was een stuk minder serieus dan ik verwacht had, had wat romantische trekjes. Maar het was niet zozeer grappig bedoeld, en dit boek dus wel. 

    Ook bedankt voor de film tip. Klinkt leuk! Maar eerst moeten we nog De Hongerspelen zien natuurlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, we krijgen het maar druk: al die boeken lezen en dan ook nog naar allerlei films!
    Moggach is inderdaad een prima auteur voor de wat luchtiger tussendoortjes. Ik heb vroeger ook wel eens wat van haar gelezen, dus als ik Tulip Fever nog een keer tegenkom, ga ik het wellicht ook wel lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Marrie van der Leden22 maart 2012 om 12:11

    weer een fijne blogpost Anna, dank! je zou het als 'leesbevorderaar'op een middelbare school, zoals waar ik werk, ook echt heel goed doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je, Marrie. Toevallig ben ik mijn schrijvende leven lang geleden begonnen bij een tijdschrift bestemd voor middelbare scholieren dat als doel had om het leesplezier in de Engelse literatuur te bevorderen en drempels te slechten. De stijl die ik daarbij moest hanteren bleek veel beter bij me te passen dan de academische essaystijl van de universiteit en daardoor ben ik plezier in het schrijven gaan krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen