zondag 8 december 2013

Canada: van regenwoud naar Rockies

Op het eerste gezicht doet Canada sterk aan de VS denken, maar op het tweede gezicht zijn er ook belangrijke verschillen, tenminste voor de wandelaar in Zuidwest-Canada, waar ik ben geweest. De mensen zijn er namelijk waanzinnig sportief. Waar we destijds in de Amerikaanse Rockies meestal al na een kilometer wandelpad geen hond meer tegen kwamen, werden we hier voortdurend voorbij gedenderd door hele gezinnen met volle bepakking, die ergens in de rimboe gingen kamperen. Onwaarschijnlijke dikke mensen zie je er amper. Het is een echt buitensportwalhalla. Reisgegevens

Periode: augustus 2013
Soort reis: georganiseerde wandelreis
Organisatie: SNP
Accommodatie: tenten, berghutten, jeugdherbergen
Bezocht: Vancouver, Bamfield (Vancouver Island), Whistler, Wells Gray NP, Jasper, Lake Louise, Banff
Weer: vergelijkbaar met Nederland.

Het vissersplaatsje Bamfield, op Vancouver Island.
Het geheimzinnige regenwoud

Het echte wandelen begon voor ons op Vancouver Island, in het afgelegen vissersplaatsje Bamfield aan de westkust. Het dorp is alleen per boot goed bereikbaar en de toeristen die er komen zijn voornamelijk fanatieke sportvissers. Wij reden er met een busje naar toe en moesten daarvoor Vancouver Island (bijna net zo groot als Nederland) van oost naar west doorsteken. Halverwege verdween het gsm-signaal en ging de weg over in een onverharde logging road. Dat betekende uren hobbelen, maar het was het waard. Vanuit Bamfield hebben we namelijk een stuk van de Westcoast Trail gelopen, een pad dat in de negentiende eeuw is aangelegd om de drenkelingen te redden van de schepen die hier veelvuldig vergingen. Om het regenwoud te sparen, krijgt maar een beperkt aantal wandelaars per dag een vergunning om het pad te bewandelen. Je komt dus onderweg wel andere wandelaars tegen, maar niet hele hordes (zoals later in de buurt van Whistler). Het regenwoud hier is schitterend, met zijn reusachtig hoge bomen, zijn geheimzinnige mossen, de prachtig gekleurde paddenstoelen en de doorkijkjes naar zee. Gamaschen zijn geen overbodige luxe, want het regent veel aan de westkust en het pad is modderig, maar verder niet moeilijk. Op de echt steile plekken zijn houten ladders aangelegd, die zowat loodrecht omhoog gaan en er op het eerste gezicht nogal eng uitzien, maar als je er even aan gewend bent, de wandeling juist verrassend leuk maken.
Het weelderige regenwoud op Vancouver Island.
Bloemenweiden en vergezichten

Na de rustige Westcoast Trail was onze volgende stop even schrikken. We streken neer in het Olympische dorp van Whistler, een eindje de binnenlanden van Brits Columbia in en gingen daar op een zondag wandelen in de bossen in de buurt - met nog een paar duizend dagjesmensen. Op de lagere gedeeltes was het letterlijk file-lopen, echt een verschrikking; pas na verscheidene uren doorbuffelen, boven de boomgrens, werd het rustig en mooi. Daarom was het extra fijn dat we hierna snel weer verder trokken naar de rand van het enorme natuurpark van Wells Gray, waar we de wandelpaden grotendeels en de beide hutten waar we overnachtten helemaal voor onszelf hadden. De bossen in Brits Columbia bestaan vooral uit dicht op elkaar staande naaldbomen, met nauwelijks doorzichtjes en weinig afwisseling, zodat de wandelingen pas echt interessant worden als je de boomgrens passeert. Daar doemen ineens prachtige bloemenweiden en vergezichten met besneeuwde toppen op.

Wells Gray NP: het prachtige uitzicht als je boven de boomgrens komt.

Wells Gray NP: talloze lupines, niet ver van de plek waar de vorige foto werd genomen.
Yes, the Rockies rock!

Hoewel er op het eerste gezicht weinig verschil lijkt te bestaan tussen Brits Columbia en de Rocky Mountains (ze bestaan tenslotte allebei uit bergen en bossen), blijkt dat in de praktijk niet het geval en vond ik de Rockies stukken mooier. De bossen zijn afwisselender, minder dicht, en je komt er veel meer wilde dieren tegen: vooral heel leuk klein grut als eekhoorns, grondeekhoorns, pica's en bergmarmotten, maar ook wapiti-herten met indrukwekkende geweien, kromhoornschapen en natuurlijk beren.

Op de wandelpaden die vanaf Moraine Lake naar boven leidden, mocht je alleen met groepjes van minstens vier personen wandelen in verband met berengevaar. Niet dat een beer zo snel een mens aanvalt; dat gebeurt alleen als het dier schrikt of als je een vrouwtje met jongen tegenkomt, en zelfs dan maken de dieren zich bij voorkeur uit de voeten. Of wij tijdens onze reis ook beren zijn tegengekomen? Jazeker, een levensgrote grizzly - en laat ik die nu helemaal gemist hebben! Omdat ik relatief gemakkelijk loop in de bergen, wandel ik meestal in de voorhoede. Helaas kan dat zo zijn nadelen hebben: net toen wij met zijn vijven een topje over waren, zag de rest van de groep plotseling een beer. Grote opwinding, prachtige foto's, maar niet voor de vijf snelwandelaars helaas, die de hele commotie volledig ontgaan is. Gelukkig had ik in 2005 in Alaska al meerdere grizzly's gezien en had ik een week eerder langs de kust bij Bamfield een jonge zwarte beer rond zien scharrelen.
Het adembenemend mooie Moraine Lake, in de Rocky Mountains.

In de buurt van Moraine Lake, maar dan veel hoger in de bergen.
Alweer een waterval?

We hebben heel wat watervallen gezien, onderweg in het busje van de ene wandelbestemming naar de andere. Elke keer dacht ik, 'Och god, alweer een waterval? Kunnen we niet gewoon lekker doorrijden?' en elke keer weer was het een geweldig gezicht én geluid. Zelfs de allermooiste foto's doen absoluut geen recht aan deze grandioze spektakels, want je moet op zijn minst het geraas en gedonder van al dat water erbij horen, maar zelfs dan komt het grootse en indrukwekkende niet over. Je kunt het alleen maar zelf ervaren.
Vergezicht in Jasper NP, niet ver van Mount Edith Cavell
Een stukje van de buitengewoonspectaculaire Athabasca Waterval

13 opmerkingen:

  1. Hoi Anna, leuk om te lezen dat Canada zo geweldig was. Je hebt ook weer mooie foto's. Groetjes, Erik

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Erik. Het heeft wel schrikbarend lang geduurd voordat mijn verslag klaar was (normaal is dat er binnen 2 weken), maar ik had deze keer bij terugkomst ontzettend lang last van jetlag en gebrek aan energie. Gister kreeg ik echter ineens de geest en had ik het in een middag af.
      Met de foto's ben ik zelf ook heel tevreden. Ik heb er zo'n 700 gemaakt en dan zitten er al altijd wel een paar bruikbare tussen!

      Verwijderen
  2. Hier is één woord genoeg: prachtig!
    Ik ben niet zo'n reiziger, maar Canada heb ik nog wel op mijn wensenlijstje. En Alaska. En de VS......En (nog een keer naar) Noorwegen. En...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Alaska is nog mooier dan Canada, Joke: ruiger, ongerepter en veel minder toeristisch - maar ook een heel eind verder vliegen helaas. Noorwegen staat ook op mijn verlanglijstje. Ik ben een paar jaar terug even in Oslo geweest, maar dat telt niet. Ik wil het land graag echt goed zien. Volgend jaar wil ik heel graag nog weer een keer naar Afrika, maar de lange vliegreizen beginnen me toch eindelijk een beetje op te breken, dus wie weet blijf ik het jaar daarna wel gewoon in Europa, bijv. in Noorwegen!

      Verwijderen
    2. ja die vliegreizen is wat mij ook erg tegenhoudt. Noorwegen heb ik een paar jaar geleden bezocht, erg, erg mooi, stil, ruig en ongerept. Natuur zoals het hoort te zijn. Wel erg duur maar ja als je de vliegreis uitspaart compenseert dat veel.

      Verwijderen
  3. Prachtige foto's, prachtig verslag, prachtige reis als ik dit zo lees. Wat geweldig dat dit allemaal in de wereld is!

    groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dit vind ik ook, Bettina, en ik ben een heel bevoorrecht mens dat ik dit soort reizen kan maken.

      Verwijderen
  4. Dat ziet er weer uit als een prachtige reis!

    Ik ben zelf niet zo reislustig, maar om de een of andere reden is het al heel lang een droom van mij om ooit nog eens Vancouver Island te gaan zien.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vancouver Island is echt schitterend en dan heb ik nog niet eens Cathedral Grove genoemd, maar onvoorstelbare hoge en grote douglassparren en rode ceders groeien. Zo mooi, zo indrukwekkend. De westkust vond ik ook geweldig. We hebben nog een boottochtje gemaakt in de baai en ondanks de regen heb ik daar ontzettend van genoten, vooral omdat onze gids een jonge wetenschapper was, die zeer gepassioneerd over mariene biologie kon vertellen.
      Geen wonder dus dat ik thuis snel "A Tale for the Time Being" ben gaan lezen, want dat speelt grotendeels op Vancouver Island.

      Verwijderen
  5. Geweldige foto's en mooi verhaal Anna. Ik heb zelf op het punt gestaan (op de vakantiebeurs in Utrecht) om een reis naar Canada te boeken, vergelijkbaar met deze. Toch gekozen voor een fietstochtje in een andere regio van de globe, maar dit is ook super!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Canada kan altijd nog, Koen; gewoon op het verlanglijstje houden.

      Verwijderen
  6. heerlijk zo te mogen leunstoelreizen met jou!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ideaal hè? Je hoeft er niet eens voor met je gamaschen door de modder te baggeren. Dat heb ik al voor je gedaan ;-)

      Verwijderen