The Namesake (VS 2003 )
Roman, 291 pp.
Nederlandse titel: De naamgenoot
Je zult door je ouders maar Gogol genoemd worden, naar je vaders favoriete schrijver. Dan laat je toch op je achttiende meteen je naam veranderen? Dat is ook precies wat de hoofdpersoon van The Namesake doet. In dit boek staat een naam echter voor meer dan slechts een naam, maar is verbonden met vragen als 'Wie ben ik?, 'Waar hoor ik bij?', 'Wat/wie bepaalt mijn identiteit?' Niet opvallend origineel, maar het gaat om de uitwerking.
Gogol wordt in 1968 in de VS geboren als zoon van recente immigranten in India. Hij snapt niks van zijn ouders' heimwee naar India, vindt het feit dat zij in Amerika alleen maar Bengaalse vrienden hebben benauwend, ervaart de langdurige familiebezoeken aan Calcutta als vermoeiend en wil zo snel mogelijk ontsnappen - zoals normaal is voor jonge mensen. Toch verandert er op een gegeven moment iets. Eerst hoort hij de nadere reden waarom zijn vader hem Gogol heeft genoemd. Als zijn vader overleden is, krijgt hij ook meer begrip voor de enorme stap die zijn ouders hebben genomen door te immigreren. Zijn vader wilde net zo graag aan zijn familie ontsnappen als hijzelf.
De plot is niet zo belangrijk in deze roman. Gogol leidt een weinig opvallend leven en wordt omringd door gewone mensen. Bijzonder is dat Lahiri (Bengaalse ouders, geboren in Engeland, opgegroeid in de VS) hier toch een boeiend verhaal van weet te maken. Met een weinig opdringerige manier van schrijven weet ze de lezer op bepaalde momenten precies te laten beleven hoe het voelt om Gogol te zijn: om meerdere identiteiten te hebben, om een ambivalent gevoel ten opzicht van je wortels te hebben. Dat is wat de lezer aan dit boek kluistert. Zoals een recensent in The Times schreef: "a book that spins gold out of the straw of ordinary lives."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten