P.J. Tracy, Live Bait (VS 2004)
Roman, 459 pp.
Nederlandse titel: Levend aas
Een tijdje gelezen las ik met veel plezier het eerste misdaadverhaal van moeder-en-dochter-team P.J. Tracy, Want to Play? Originieel en spannend was dat, precies wat een goede misdaadroman hoort te zijn. De opvolger is helaas een teleurstelling. Deze whodunit heeft als middelpunt rechercheur Magozzi, die in Want to Play? ook een belangrijke rol speelde. Magozzi en zijn collega's onderzoeken de moorden op een aantal oude mensen die wijd en zijn bekend stonden hoekstenen van de samenleving en waarvan het uiterst onwaarschijnlijk is dat ze vijanden hadden. Toch blijkt er een verband tussen hen te zijn, waardoor het er op begint te lijken dat ze door een en dezelfde persoon zijn doodgeschoten en dus wel degelijk een vijand hadden.
Het verhaal ontvouwt zich vervolgens best aardig, waarbij het ook nog enige inhoud krijgt omdat de (on)geoorloofdheid van eigenrichting aan de orde wordt gesteld. Omdat dit een detective is, gebeurt dat uiteraard zonder veel complexiteit en diepgang - vergelijkbaar met een aflevering in de (overigens heel aardige) tv-serie Law and Order.
Magozzi is zo'n standaard gescheiden rechercheur van middelbare leeftijd die leeft voor zijn werk, met een partner die natuurlijk in veel dingen net zijn tegendeel is, en omdat de kleurrijke programmeurs uit Want to Play? het zo goed deden bij de lezers, worden die er ook nog met de haren bijgesleept. Daarnaast is er de obligate love interest. Het boek leeft nog even op als Grace McBride, de hoofdpersoon uit Want to Play? weer iets prominenter optreedt, maar wordt uiteindelijk verpest door een finale die even onverwacht als ongeloofwaardig is.
Kortom, een formule-thriller die in niets boven de middelmaat uitsteekt en op geen stukken na zo goed is als zijn voorganger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten