O Jerusalem (VS 1999)
Roman, 464 pp.
We krijgen kennelijk maar geen genoeg van Sherlock Holmes. Op de BBC hebben we net kunnen genieten van een tweede serie afleveringen waarin de speurder op geestige en flitsende wijze is getransformeerd tot een eigentijdse, sms-ende nerd (en de derde serie staat al op stapel); in de boeken van Laurie King uit de jaren negentig krijgt een vuttende Holmes een feministische, half-Amerikaanse, half-Joodse tiener met belangstelling voor theologie als partner. Dat klinkt zo afgrijselijk dat je onmiddellijk het ergste vreest, maar dat eerste indrukken niet altijd even betrouwbaar zijn, bleek ook nu weer, want na het eerste boek uit de serie was ik overstag. Niet omdat de boeken nou zó superorigineel zijn, maar omdat ze simpelweg erg onderhoudend leesvoer opleveren.
Een onduidelijke klusje
O Jerusalem is geschreven als (ik geloof) vierde in de serie, maar komt chronologisch na de eerste, of preciezer nog, speelt zich af tijdens het eerste deel. Holmes en Mary Russell (de jongensachtige, hoogst intelligente Oxfordstudente die in de loop van deel 1 Holmes' partner wordt) zijn tijdelijk het land uit gevlucht voor een levensgevaarlijke tegenstander en Mycroft (de broer van Holmes, die in duizelingwekkend hoge doch onduidelijke ambtelijke kringen verkeert) heeft een klusje voor hen geregeld in Palestina , waar de eerste wereldoorlog net is afgelopen, want het is 1918. Wat dat klusje inhoudt, is onbekend. Zelfs Holmes is clueless. Het duo wordt domweg op een nacht ergens aan land gezet en daar ontvangen door twee ruige, onbetrouwbaar ogende Bedoeïenen die in het geheel niet zitten te wachten op de speurderscapaciteiten van Holmes en Russell en dat laten merken ook. En een vrouw op een klus motten ze al helemaal niet. Geen probleem, Mary krijgt een tulband op en mannenkleren aan en moet de rest van het boek doorgaan voor een zwijgzame jonge Palestijn. Holmes blijkt (hoe kan het ook anders) vloeiend Arabisch te spreken en kan na een korte verkleed- en schminkpartij als autochtoon verder, waarna een hoop gesjouw op beroerde sandalen bij brandende hitte hun deel wordt en Mary zich afvraagt waar ze in godsnaam aan begonnen is.
Wespennest
Ik zal hier verder niks wezenlijks over de plot vertellen, zodat je rustig verder kunt lezen als je het boek toevallig op de plank hebt staan of aan wilt schaffen, maar het komt er op neer dat het Britse tweetal langzaam maar zeker in een politiek explosief wespennest terechtkomt, dat de fragiele vrede groot gevaar loopt en dat in een spannende finale alles weer in orde komt. Daarmee geef ik niks weg, want de serie gaat immers hierna onverdroten door, zoals we weten.
Eigenwijs jong ding
Het leukste aan dit boek is misschien wel dat Mary Russell eigenlijk belangrijker is dan Sherlock Holmes en dat zij in tegenstelling tot Watson niet een wat kleurloze verteller is, maar een eigenwijs jong ding met een eigen stem en een goed gevoel voor humor. Ook de couleur locale van het landschap is prima neergezet. Ander sterk punt is het geleidelijke, bijna organische uitvouwen van het mysterie dat het duo wordt geacht op te lossen. Het gaat een beetje in hetzelfde tempo als de eindeloze voettochten die Mary en Sherlock met de twee Bedoeïenen afleggen, echter zonder dat het saai wordt of de aandacht van de lezer verslapt. Kortom, Laurie R. King heeft alweer een uitstekend en vermakelijk speurdersverhaal afgeleverd, dat ik van harte kan aanbevelen aan iedereen die aan een onderhoudend tussendoortje toe is.
PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten