Down the Rabbit Hole (Mexico 2010)
Vertaald uit het Spaans door Rosalind Harvey
Novelle, 70 pp.
Nederlandse titel: In het hol van de leeuw
Tochtli is een leuk Mexicaans jongetje dat in een paleis woont, uitheemse hoofddeksels verzamelt, een huisleraar heeft en over een privédierentuintje beschikt. Hij is hevig geïnteresseerd in samoerai en leert moeilijke woorden uit zijn hoofd, zoals "immaculate" en "devastating". Een moeder is niet beeld, maar vader is stapelgek op het jochie en koopt voor hem alles wat zijn hartje begeert. Helaas is vader ook een gewelddadige drugsbaron, maar omdat Tochtli nog maar 8 jaar is, niet naar school gaat en de buitenwereld vooral via de televisie en het woordenboek leert kennen, zou zijn vader net zo goed een koelkastverkoper kunnen zijn. Tochtli kent in totaal maar 13 of 14 mensen, waaronder de hoeren en de corrupte politici die zijn vader 'ontvangt'.
Wij zien als lezer de wereld door de ogen van de kleine Tochtli. Die ogen zijn nog onschuldig - hoewel ze al alles gezien hebben, van een enorm wapenarsenaal in eigen huis tot de lijken van uit de weg geruimde concurrenten van vader, zijn ze nog niet in staat tot het vellen van een moreel oordeel. Ze registreren vooral en proberen vol nieuwsgierigheid uit te vogelen hoe de wereld buiten de zwaarbewaakte villa werkt. De conclusies die Tochtli trekt zijn daardoor komisch en wrang tegelijk.
Yolcaut is my daddy, but he doesn't like it when I call him Daddy. He says we're the best and most macho gang for at least eight kilometres. Yolcaut is a realist and that's why he doesn't say we're the best gang in the universe or the best gang for 8,000 kilometres. (p. 5)Tochtli doet, met de veerkracht van een kind, onvermoeibaar zijn best om zoveel mogelijk van zijn leven te maken, maar heeft wel vaak buikpijn. Hij zeurt daar echter nooit over, want dat is niet macho. Zijn liefste wens is een dwergnijlpaardje voor zijn dierentuin en omdat de weinige dwergnijlpaarden die er nog over zijn in de wereld ergens in het oerwoud van Liberia wonen, stappen Tochtli, Yolcaut en de huisleraar op een dag met een stel valse paspoorten op het vliegtuig naar Liberia om daar tijdens een hilarische expeditie een illegaal exemplaar op de kop te tikken. Voor geld is immers alles te koop.
Het eigene van dit boek is de absurde vermenging van komedie met tragedie. De manier waarop Tochtli de wereld interpreteert en van commentaar voorziet is vaak dolkomisch, maar de dingen die hij ziet, zijn dat niet en het is hartverscheurend hoe hij op achtjarige leeftijd al geobsedeerd is door manieren om tegenstanders een kopje kleiner te maken.
The French are like us and don't have two heads or anything like that. That's why they're advanced; because they're like us and even so they invented the guillotine. Whereas we use machetes to cut off heads. The difference between the guillotine and the machete is that the guillotine is devastating. With a guillotine, you can cut off a head in just one slice. Whereas with a machete you have to do lots more slices, at least four. And with the guillotine you can make immaculte cuts, you don't even splatter blood around. (p. 33)Je weet nu al dat Tochtli over een paar jaar geen leuk jongetje meer zal zijn, maar waarschijnlijk in zijn vaders voetsporen zal treden en óf het drugsimperium over zal nemen óf een vroege, gewelddadige dood tegemoet gaat. En je weet niet of je nu moet lachen of huilen om dit boek, waarin de abjecte drugsbaron alles doet om zijn geliefde zoontje te beschermen en hem tegelijkertijd klaarstoomt voor een leven vol geweld en misdaad. Een bijzondere novelle met een bijzonder perspectief, die inmiddels in zeven talen is vertaald en genomineerd is voor The Guardian First Book Award.
PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten