Prettige telefoonromantiek

Rosy Thornton,
Crossed Wires (GB 2008)
Roman, 343 pp.
Niet in het Nederlands verschenen


Het is weer zover: een zoetroze omslag met hartjes, een witte kat die in het boek zwart is en een heel truttig autootje. Waarom doet de uitgever van universitair rechtendocent Rosy Thornton toch zo zijn uiterste zijn best om haar romans als chicklit van de weeïge soort te slijten? Het is dat ik inmiddels dankzij het eerdere Hearts and Minds weet dat ze daar te intelligent en te goed geschreven voor zijn, want anders was ik met een wijde boog om dit exemplaar heen gelopen. Je zult er maar in de trein mee betrapt worden ;-)

Geruststellend
Dankzij het roze omslag weet je van te voren dat alles goed afloopt en dat er onderweg weliswaar het nodige mis kan gaan, maar dat er vooral niks dieptragisch plaats vindt; en zo nu en dan heeft die voorspelbaarheid van genrefictie ook wel weer iets geruststellends en aangenaams. De twee hoofdpersonen zijn allebei van die lieve, vriendelijk Engelsen, die op alle fronten even onopmerkelijk zijn, die alleen maar de meest alledaagse sores hebben, en die je desondanks ongemerkt hun wereldje binnenzuigen, zodat je bijna vanzelfsprekend meeleeft met alles wat hen bezighoudt en op hun weg komt. Ze zijn naturel en echt.

Klantenservice
Mina is een jonge alleenstaande moeder die op op een callcenter van een verzekeraar werkt en Peter is een alleenstaande vader die geografie doceert aan de universiteit van Cambridge. Ze krijgen via de klantenservice contact als Peter een schadegevalletje doorgeeft en ontdekken aan de telefoon dat ze het nodige gemeenschappelijk hebben, te weten de zorg voor dochters van een jaar of tien. Veel gebeurt er dan verder nog niet tussen de twee, want Mina woont in een hele andere stad en heeft naast haar dochter genoeg te stellen met een zusje en een moeder met weinig verantwoordelijkheidsgevoel. Mina is namelijk degene in de familie die al het verantwoordelijkheidsgevoel heeft meegekregen en dat heeft zijn nadelen. De degelijke Peter is ook zo iemand. Hij doet zijn nakijkwerk wel eens in de pub, om zijn armlastige promovenda de kans te geven wat bij te verdienen met het oppassen op zijn tweeling. 

Tweeling of eenling?
Peter maakt zich zorgen over zijn tweeling (1) zolang ze volgens hem teveel een twee-eenheid zijn en in één bed willen slapen én (2) natuurlijk net zo zeer als ze plotseling teveel onafhankelijkheid van elkaar vertonen en als individuen gaan opereren. De tweeling staat ook voor het thema in dit boek. Kan een mens compleet zijn in haar/zijn eentje of moet je altijd met zijn tweeën zijn? Aardig genoeg is er in dit kader ook nog een homostel in het verhaal verwerkt en spelen Ierse woonwagenbewoners, de eeuwige buitenstaanders, een rol. Thornton behandelt dit thema op luchtige, warme en humoristische wijze en laat zien dat alledaags en onopmerkelijk niet perse hetzelfde hoeft te zijn als onbenullig. Crossed Wires heeft duidelijk niet de diepgang en kwaliteit van een Anne Tyler, die ook over alledaagse mensen met alledaagse besognes schrijft, maar het is een prettig boek dat een heel aardig tussendoortje oplevert.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!