Honoré de Balzac,Eugénie Grandet (Fr 1834)
Roman, 211 pp.
Het beroemde verhaal van de vrek Grandet, die in een provinciestadje zijn lieve vrouw en dochter en dienstmeid terroriseert. Dochter Eugénie is als rijke erfdochter een felbegeerde partij en een groot deel van de roman bestaat uit de manipulaties van twee rijke families die haar voor hun zoon danwel neef aan de haak proberen te slaan. Eugénie heeft andere ideeën, wordt verliefd op een ander, maar omgeven als ze is door hebzucht en egoïsme, lijkt het erop dat ze er aan onder door zal gaan. Haar moeder en de dienstmeid zijn naast Eugénie de enige goede mensen in het boek, maar ze hebben geen enkele macht of invloed. In die zin zijn er echo's van het boek dat ik hiervoor las.
Het verhaal is zowel sterk satirisch als ook tragisch. De personages zijn soms bijna karikaturaal, maar uiteindelijk zijn ze eerder archetypes dan karikaturen, waardoor dit boek nog steeds tijdloos en boeiend is. Waar we niet meer aan gewend zijn, maar wat ik erg waardeer: Balzac neemt uitgebreid de tijd voor rake beschrijvingen van de omgeving en de personages. Veel mensen roepen dan meteen "Saaai!", maar als het goed gebeurt is het dat beslist niet.
Onderdeel van Balzacs romanserie La Comédie Humaine, waarvan ik zeker meer ga lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten