Rita Monaldi & Francesco Sorti
Versluiering (Italië 2011)
Novelle, 100 pp.
Ik had nog nooit van het schrijversechtpaar Monaldi en Sorti gehoord, toen ik dit eBoek in het kader van de Maand van het Spannende Boek cadeau kreeg bij een andere aankoop, maar ze schijnen in Nederland een behoorlijke reputatie te hebben. In Italië worden ze kennelijk geboycot omdat hun eerste historische roman (Imprimatur) het Vaticaan onwelgevallig zou zijn en om die reden werd hun tweede boek (Secretum) als eerste in Nederland uitgebracht. Versluiering is hun vierde boek in de serie rond zanger Atto Melani en het leek een veelbelovend werkje, spelend in zeventiende-eeuws Frankrijk, rondom de opvoering van een opera (ben ik dol op), en ook nog eens geschreven door een classica en een musicoloog, dus met de achtergrondkennis zat het wel goed. Bovendien had het een mooi omslag, al kwam die op de Kindle niet zo goed tot zijn recht.
Versluiering begint met een bombardement aan personages: wel een erg grote hoeveelheid personen voor een novelle. Ze hebben ook nog eens allemaal echt bestaan, al is het verhaal zelf grotendeels fictief. Gelukkig is er aan het begin een lijst met uitleg wie wie is (compleet met geboorte- en sterfdatum), want anders was ik meteen de draad kwijt geraakt. Het verhaal speelt in het midden van de zeventiende eeuw, als de jonge Lodewijk XIV nog een kind is en de macht in handen is van kardinaal Mazarin. Mazarin is een Italiaan en alleen om die reden al niet geliefd bij het Franse volk en het is daarom des te eigenaardiger dat hij smakken geld uitgeeft voor de opvoering van een in elkaar geflanste opera met uitsluitend Italiaanse artiesten. Eén van de zangers is castraat Atto Melani (die in de eerdere boeken van Monaldi & Sorti optreedt als hoofdpersoon), maar de handeling wordt verteld door de secretaris van zijn aristocratische beschermheer.
Wat volgt zijn enkele raadselachtige gebeurtenissen rondom de instudering van de opera en de ontdekking van een mysterieus boekfragment. De eerste helft van het verhaal is aardig genoeg, met de nodige scabreuze bedscènes, een wreed en schokkend incident uit het verleden dat wel erg gedetailleerd wordt beschreven, maar daarna is het grotendeels gedaan met de actie. Wat dan volgt is een uitgebreide verhandeling uit een oud boek, waarin een heel klein tipje van de sluier wordt opgelicht maar ook niet meer dan dat, en de uiteindelijke oplossing krijgen we plompverloren op de laatste pagina's opgedist, waarna de lezer in enige verwarring achterblijft.
Het verhaal is onhandig opgebouwd, zo blijkt uit het voorgaande; er zijn bovendien teveel personages voor een novelle; en er wordt ook veel teveel historie bijgehaald, want zowel een moord uit het vijftiende-eeuwse Florence als een bloederige terechtstelling uit een vroegere oorlog spelen een rol. Er is, kortom, een overdaad aan personages en geschiedenis in een boekje van 100 pagina's gepropt. Ik heb het idee dat Monaldi & Sorti vast hele aardige, lekker dikke historische romans kunnen schrijven, maar met dit verhaaltje hebben ze zich echt vergaloppeerd.
En daar was ik al een beetje bang voor...Ik heb die eerste 3 delen met veel plezier gelezen. Historie, muziek, intrige enzovoort, Atto Melani is een prachtig karakter, maar dat wordt opgedist in boeken van een pagina of 600. Ik moet er wel bij zeggen dat deel 1 verreweg het sterktste is, hoewel 2 en 3 ook prima zijn. Ik was al bang dat ze het niet gingen redden in 100 pagina's, want ik heb het boek uiteraard zien liggen. Ik wacht wel op deel 4 van wat een 7-luik moet worden als ik het goed heb begrepen...
BeantwoordenVerwijderenIk heb dat Imprimatur jaren in de kast gehad, paar keer in begonnen maar het wilde maar niet leuk worden. Dit kreeg in de thrillergids ook geen goeie recensie volgens mij.
BeantwoordenVerwijderenIk heb in deze "maand van het spannende boek" de eerste 3 delen gekocht voor weinig omdat ik er al veel moois over gehoord had van collega's en historische fictie mijn favoriete genre is. Toen ik ze bij Koen in de kast zag staan hoorde ik van hem ook dat hij ze met plezier gelezen had. Van Judith (Leeswammes/Boekblogger) begreep ik juist weer dat zij er niet doorheen kwam en Heldinne heeft dus een soortgelijke ervaring..... Versluiering kreeg ik bij mijn aankoop kado maar toen ik had ik jouw conclusie eigenlijk ook al in de krant gelezen (te veel in een klein boekje gepropt) dus ik heb het boekje gelijk weer weggegeven.
BeantwoordenVerwijderenGezien de uiteenlopende ervaringen met Imprimatur ben ik er nu toch wel heel nieuwsgierig naar geworden...
Hé, wat leuk, allemaal diverse reacties. Een aanbeveling van Koen valt bij mij meestal wel goed en ik houd ook van historische fictie, dus wie weet ga ik Imprimatur nog eens proberen - ondanks de miskleun van Versluiering.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, Joke heeft gelijk: ik vond dat Imprimatur maar niks. Maar goed, ik heb geen recht van spreken misschien, want ik ben niet ver gekomen in dat boek.
BeantwoordenVerwijderenDit boekje heb ik ook gekregen in de boekhandel dus het is leuk te lezen wat jij ervan vond Anna. Ik zal het vast wel een keer lezen, maar hoog op het lijstje staat ie niet.
Nou Judith, het voordeel van dit boekje is dat je het zo uitleest en dus weinig tijd verspilt als je het niet goed vindt.
BeantwoordenVerwijderenIk blijf Imprimatur toch in de gaten houden, want het lijkt me wel iets voor mij. Wat dat betreft heeft dit boekje zijn nut wel gehad: ik heb kennis gemaakt met een nieuw schrijversduo, dat me ondanks alles interessant lijkt.
Tsja, ik was ook al niet zo positief over dit boekje. En als ik zo luister naar de onderwerpen geschiedenis en intrige, dan denk ik niet dat de andere delen wel wat voor mij zijn. Geeft niet, er is nog genoeg te lezen over :)
BeantwoordenVerwijderenNu ben ik erg benieuwd wie Imprimatur gaat lezen en wie er wat van vindt...ik zou het bijna gaan herlezen...zit nog te wachten op die verdraaide granaatappel die wel erg lang onderweg is... :-D
BeantwoordenVerwijderenHad je nou maar een eReader, Koen! Mijn granaatappel was er binnen een minuut :-D
BeantwoordenVerwijderenGelukkig wel. Wat een weelde, dat er zoveel mooie boeken zijn dat je nooit om goed leesvoer verlegen hoeft te zitten.
BeantwoordenVerwijderenIk heb toevallig de Detective- & Thrillergids bij de hand. Versluiering heeft 1 ster, Imprimatur 4 (recensent Anne Versloot).
BeantwoordenVerwijderenDan was ik nog ruimhartig met mijn twee sterren!
BeantwoordenVerwijderenMonaldi & Sorti schreven intussen ook al twee (middelmatige) schelmenromans rond de figuur van Salai, een leerling van Leonardo Da Vinci. Zelf heb ik hun eerste drie boeken (Imprimatur, Secretum en Veritas) met veel plezier gelezen en wacht nu op de volgende delen (Mysterium en Unicum) zodat de Latijnse spreuk die met alle titels kan worden gevormd, volledig wordt. Hun mix van spanning, historische feiten en/of onthullingen, en culturele achtergronden komt pas tot zijn recht binnen het bestek van een paar honderd pagina's. Dat er soms langdradige stukken met overdadige beschrijvingen in hun boeken zitten, zou ik eerder begrijpen als een soort evocatie van de barokcultuur waarbinnen het verhaal zich afspeelt. Blijkbaar werkt dit niet met een dun boekje als Versluiering. Ik hoop alvast dat dit nieuwe verhaal rond Atto Melani ook een papieren versie krijgt want ik zou niet graag met een onvolledige avonturenreeks blijven zitten.
BeantwoordenVerwijderenZeer veel dank voor je waardevolle aanvullingen, Ronny. Jij en Koen hebben mij er inmiddels van overtuigd dat Imprimatur echt wat voor mij is en ik heb het zojuist op mijn verlanglijstje gezet.
BeantwoordenVerwijderen