Een officiële Holmes uit 2011

Anthony Horowitz,
The House of Silk (GB 2011)
Roman, 303 pp.
Nederlandse titel: Het huis van Zijde (uitgeverij Prometheus)


Een onvervalst en authentiek Sherlock Holmesmysterie uit ... 2011. Het speelt zich af in 1890, is door Dr. Watson eerst opgetekend na de dood van Holmes en onlangs pas gepubliceerd, omdat de hooggeplaatste betrokkenen destijds de zaak vakkundig in de doofpot hadden gestopt - en niet voor niks! Deze jongste aanwinst in de Holmescanon is opvallend genoeg geschreven op verzoek van de erven van Arthur Conan Doyle en is daarmee een soort geautoriseerde voortzetting van zijn werk, met een officieel stempeltje erop. Horowitz was voor mij een onbekende grootheid, maar hij blijkt een bestsellerauteur van jeugdboeken te zijn en schreef meerdere afleveringen van de tv-serie Midsomer Murders, die ik stomvervelend vond. Gelukkig wist ik dat nog niet toen ik aan dit boek begon, want Horowitz kwijt zich voorbeeldig van zijn taak.

Opiumtent, gevangenis en straatschoffies
Het begint, zoals dat hoort, met een bezoekje van een onbekende gast aan Bakerstreet 221b. De gast is een vermogende kunsthandelaar die, na een bezoek aan Amerika, vermoedt dat hij gevolgd wordt door een louche heerschap met een litteken in zijn gezicht. Hij vermoedt ook dat hij weet wie en wat hier achterzit en vreest voor zijn leven. Via deze zaak belanden Holmes en Watson in een op het eerste gezicht heel andere zaak, maar aan het eind knoopt Horowitz de beide zaken netjes aan elkaar, doch pas na diverse behoorlijk hachelijke avonturen in onder meer een opiumtent, een gevangenis en een opvanghuis voor straatjochies. Mooi zijn vooral de sfeertekeningen van de achterbuurten van Victoriaans Londen. De plot is vanzelfsprekend lekker ingenieus, waarbij Holmes alweer vanzelfsprekend Watson en de rest altijd weer een hele hoop stappen voor is. In de ontknoping zit een eenentwintigste-eeuws tintje, maar wat dat is zal ik hier uiteraard niet uit de doeken doen. Wel is het zonder meer geloofwaardig en passend genoeg om het boek niet te verpesten.

Echt iets voor de Holmespuristen
Zoals ik al zei, kwijt Horowitz zich voorbeeldig van zijn taak en de ware Holmesliefhebber zal ongetwijfeld zeer van deze roman genieten. Persoonlijk beleef ik meer plezier aan verhalen die de figuren van Conan Doyle als basis nemen en er vervolgens iets heel eigens mee doen, zoals de boeken van Laurie R. King, rond Mary Russell (hier en hier) of de uiterst vermakelijke BBC-serie waarin het gegeven naar de eenentwintigste eeuw is getransponeerd en waarvan inmiddels de derde serie in voorbereiding is. Zij spelen met het genre en stoppen er allebei een dosis humor en ironie in, die mij zeer bevalt. Dit boek neemt zichzelf veel serieuzer, maar de Sherlock Holmespuristen zijn er over het algemeen zeer mee ingenomen en ook zelf heb ik er een paar aangename uurtjes mee doorgebracht.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!