Griekenland: Pilion en Skopelos

Dit is een wat afwijkende Griekenlandreis: ik heb namelijk niet liggen bakken op zomerse stranden, maar heb door herfstbossen gestruind en genoten van een overvloed aan appels, tamme kastanjes en paddestoelen. De luchten waren niet elke dag knalblauw, maar in plaats daarvan scheen er een zacht en gefilterd herfstlicht en was het landschap niet uitgedroogd maar weelderig groen. En de meeste toeristen waren alweer weg, waardoor het overal heerlijk rustig was.

Reisgegevens Periode: oktober 2006 Soort reis: georganiseerde wandelreis  Organisatie: SNP Accommodatie: hotelletjes Bezocht: de dorpjes Kala Nera, Vyzitsa, Miliès, Aghios Ioannis,  Makranitsa en Portaria (alle op het schiereiland Pilion); het eiland Skopelos; Thessaloniki Weer: rond de 18° C, d.w.z. wat kouder dan normaal; zonnige dagen afgewisseld met bewolkte; een enkele bui; prima wandelweer

Een overvloedige appeloogst

Pilion: een onbekend schiereiland Geen mens die ik vertelde waar ik met vakantie heen ging, had ooit van Pilion gehoord (ikzelf ook niet trouwens), dus hierbij even een topografielesje: Pilion ligt aan de oostkust van Midden-Griekenland, ongeveer even ver van Athene als van Thessaloniki. Het is bedekt met dichte, weelderige bossen en was in vroeger eeuwen zo ondoordringbaar dat de Turkse bezetters er nooit vat op hebben kunnen krijgen. De meeste dorpen lagen destijds een eindje het binnenland in, omdat ze anders een te gemakkelijke prooi voor zeerovers waren. Die onveilige tijden zijn allang voorbij, maar Pilion is nog wel steeds groener, bosrijker en rustiger dan veel andere streken in Griekenland. Mooie oude  huizen staan er ook.

Een oud herenhuis in Vyzitsa

Van Demeter naar St. Dimitrios  Godsdienst speelt nog steeds een grote rol in het leven van de meeste Grieken. Het pantheon van Zeus en Hera is inmiddels vervangen door een groot scala aan heiligen, die de Grieken gunstig proberen te stemmen door bijvoorbeeld minikapelletjes ter grootte van een forse brievenbus voor hen in te richten (foto links). Overal langs de weg kom je ze tegen, inclusief een plengoffer in de vorm van een flesje frisdrank. Ook is het platteland bezaaid met kleine kerkjes. De bouwstijl is bijna altijd heel eenvoudig, maar de ikonen zijn vaak fraai. Je kunt er een kaarsje opsteken dat heerlijk naar bijenwas ruikt. De schitterende kraaltjeslampen, het overvloedige goud van de iconen, het kaarslicht en de kleine afmetingen van de ruimte geven aan zo'n kerkje een hele bijzondere en intieme sfeer.

Onder: typisch Piliondorpje, met op de achtergrond de zee,
die door het zachte herfstlicht ongemerkt in de lucht over lijkt te gaan.

Schilderachtig Skopelos
Voor de kust van Pilion liggen de Sporaden, een groene eilandengroep. Wij verbleven de laatste dagen op Skopelos, in het gelijknamige plaatsje. Zoals je hieronder kunt zien is Skopelos een plaatje. De poes is één van de vele zwerfkatten en -honden die er in Griekenland op straat rondlopen. De katten zijn meestal schichtig en op een afstand, maar de honden zijn meesters in het inpakken van malle toeristen zoals ik. Meteen al op de eerste wandeling ging er een vrolijk zwartbruin hondje met ons mee; in Aghios Ioannis, aan de kust, kregen we gezelschap van een ontzettend lieve hond die niet schooide, maar je tijdens de lunch langs de weg alleen maar van een afstandje aankeek (werkte perfect), en op Skopelos stond er een grote aanhalige hond voor onze hoteldeur die blij meeliep naar de andere kant van het eiland. Ik vond ze allemaal even lief.

Boven: het haventje van Skopelos.

Linksonder: wandeling op Skopelos, rechtsonder: kloostertje op Skopelos.