Aiding and Abetting (GB 2000)
Roman, 211 p.Niet in het Nederlands verkrijgbaar
Let op, dit is waar gebeurd. In 1974 kwam graaf Lucan tot de conclusie dat zijn vrouw hem in de weg stond, dus wachtte hij haar op een avond in het donker op en knuppelde haar dood. Oeps, foutje. Het bleek het kindermeisje te zijn. Kindermeisje in postzak gepropt, alsnog de juiste vrouw met de loden pijp bewerkt, maar wéér een foutje gemaakt, verdulleme, want Lady Lucan overleefde de slachtpartij en wees haar echtgenoot aan als de dader. Lord Lucan verdween vervolgens met de hulp van zijn aristocratische gokvriendjes, werd op diverse plaatsen ter wereld gesignaleerd, doch nooit gepakt, ondanks het verstekvonnis tegen hem.
In dit boek laat Muriel Spark hem na 25 jaar weer opduiken en wel in de spreekkamer van de succesvolle Parijse psychiater Hildegard Wolf. Het merkwaardige is dat deze Dr. Wolf vlak daarvoor nóg een patiënt heeft gekregen die ook beweert de voortvluchtige Lord Lucan te zijn. Iets klopt hier niet. Hildegard heeft zelf trouwens ook geen schone handen. Eén van de Lord Lucans heeft een bloederig geheim uit haar verleden opgegraven en probeert haar nu te chanteren. Klinkt dit een tikje idioot? Nogal hè, maar dit is dan ook satire, geen levensechte reconstructie.
Het verhaal krijgt allengs meer toevalligheden te verwerken, wordt naar het eind toe steeds een tikje absurder, tot en met een fictief Afrikaans ministaatje, en de personen die er in voor komen zijn net zo amoreel als Lord Lucan zelf.
'There was a kind of psychological paralysis , almost an unconscious consipracy to let him get away.' [zegt één van zijn voormalige vrienden later] 'It was not only that he was a member of the aristocracy, a prominent upper-class fellow, it was that he had pitched his life and all his living arrangements to that proposition. His proposition was: I am a seventh Earl, I am an aristocrat, therefore I can do what I like, I am untouchable.' (p. 76)En als je zijn andere vrienden hoort, lijkt Lord Lucans grootste zonde vooral te zijn dat hij zo ontzettend dull en boring was en alleen maar geïnteresseerd in gokken - niet dat hij twee bloederige en gewelddadige moordaanslagen op zijn naam heeft. Ofwel: de upper class komt er niet zo goed van af in dit boek.
Maar de maatschappijkritiek, hoewel onmiskenbaar een rode draad, ligt er niet overdreven dik bovenop in deze dunne roman. Het is in de eerste plaats een geestig, onderhoudend verhaal (waarover ik niet al te veel wil verklappen), geschreven met een scherpe en aangenaam zwartgallige pen, waarmee vooral de rijke patiënten van Hildegard Wolf erg vermakelijk uit de verf komen. Heel erg veel heeft het wat mij betreft niet om het lijf, maar dat hoeft ook niet altijd.
_____________________
Bizar genoeg heeft Lady Lucan (de gravin die de moordaanslag overleefde) een eigen website, met aan de ene kant gezellige familiekiekjes uit de jaren 60 en aan de andere kant een ietwat rommelig relaas waarin ze haar versie van Lord Lucan geeft (geen erg liefhebbende versie, zoals valt te verwachten).
En nog bizarrer: www.lordlucan.com, compleet met twitterpagina, chatroom, nieuwbrief en prikbord, van iemand die ervan overtuigd is dat Lord L. 'is alive and living in Africa, USA or Canada and that he's made a number of visits to the UK in the last 19 years'. Hmmm, rare site. Het boek van Muriel Spark is volgens mij een stuk leuker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten