Oh, so apparently some guy named Dan Brown has written some new book? The extract soon gets to the point:Briljant!
The thirty-four-year-old initiate gazed down at the human skull cradled in his palms.Mmm, beautiful. “Cradled in his palms”. One can feel the reverence with which the initiate is delicately holding this human skull. But tell us more about the skull, Mr Brown!
The skull was hollow,That is useful information, for now I am no longer visualizing one of those solid skulls.
like a bowl,Even better — hollow like a bowl, not hollow like, I don’t know, a syringe, or an asteroid hollowed out by aliens. The image is now irresistibly vivid! A human skull, hollow like a bowl!
But wait, Mr Brown, why are you telling us that this particular skull is “hollow, like a bowl”? Are you subtly setting up the idea that the skull contains some liquid?
filled with bloodred wine.Ah — now this is why Dan Brown is Dan Brown. A lesser author would have been satisfied with a lesser liquid — having the human skull (hollow like a bowl) contain, I don’t know, some gazpacho soup or Ready Brek. No one but Dan Brown could have thought of filling the human skull (hollow like a bowl) with “bloodred wine”. It is an image of menacing ingenuity, through which Mr Brown is really beginning to establish a kind of superior Indiana Jones and the Temple of Doom atmosphere.
The author then types on with some description of a big room, but it is no shame for us to admit that his best work is already accomplished: the concept of an initiate holding a human skull (hollow like a bowl) filled with bloodred wine and cradled in his palms is a kind of chorus that insists on being heard again, and it is not long before the reader is thus pleasured:
The initiate had been told every room in this building held a secret, and yet he knew no room held deeper secrets than the gigantic chamber in which he was currently kneeling with a skull cradled in his palms.A skull cradled in his palms. Imagine! Almost as though it were a human infant. I must admit my eyes glazed over again after this at the further description of the big room and whatever, but only because I was aching to see what the author would do with his inevitable third treatment of the concept “skull cradled in his palms”. I was not disappointed:
Steeling himself for the last step of his journey, the initiate shifted his muscular frame and turned his attention back to the skull cradled in his palms.Only a second-rate writer would vary such a winning formula. The first-rate writer knows the true value of incessant repetition. Indeed, I suspect this stunning symbol-sequence, “skull cradled in his palms”, must owe its majestic power to some actual black sorcery, because when I had finished reading the entire extract, I found myself cradling my own skull in my palms.
vrijdag 18 september 2009
Ik wou absoluut niet meedoen met de hype, maar....
De Da Vinci Code is na De Celestijnse belofte het allerberoerdste boek dat ik ooit heb gelezen en ik was dus echt niet van plan om ook maar een woord vuil te maken aan het verschijnen van The Lost Symbol (in een paar dagen al een miljoen exemplaren verkocht), maar dit prachtartikel van Steven Poole op Unspeak, met als ondertitel The Genius of Dan Brown, kon ik niet weerstaan. Eindelijk een indringende, diepgaande analyse van de geniale schrijfstijl van Dan Brown.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Leuk stuk! Speciaal voor jou heb ik ff een oude valkuil op mijn blog gezet, ook errug leuk.
BeantwoordenVerwijderenLeuk stuk! Speciaal voor jou heb ik ff een oude valkuil op mijn blog gezet, ook errug leuk. En tragies, dat het blijkbaar het gros der mensheid niets uitmaakt.
BeantwoordenVerwijderenHeldinne
Voor de andere lezers: het stukje van Heldinne is hier te vinden en is inderdaad errug leuk. Vooral lezen!
BeantwoordenVerwijderenIk heb De Da Vinci Code indertijd wel uitgelezen (het las lekker weg) maar met de nodige irritatie en de zekerheid dat ik NOOIT MEER EEN DAN BROWN HOEF TE LEZEN. Neem nu de vraag van de chauffeur wanneer ze langs de Eifeltoren rijden: "Did you mount her?" -- terwijl de professor over de mooie mede-heldin van het boek zit te denken... Sorry hoor, hoe goedkoop kun je het maken? Hope you don't mind dat ik met een reactie op een ander boek van DB kom ipv The Lost Symbol.
BeantwoordenVerwijderenNo need to apoligize. Afgeven op The Da Vinci Code is altijd goed, dik in orde zelfs. Die van de Eifeltoren was bij mij niet blijven hangen, maar hij is inderdaad van een diepbedroevende goedkoopheid en geeft het niveau van Dan Brown bijzonder treffend weer.
BeantwoordenVerwijderenHoi Anna, ik was in 2005 in Rome met een vriend en hij las ter plekke "Het Bernini-mysterie" waarbij hij de meest ongeloofwaardige gebeurtenissen citeerde. Ik moest erg om zijn citaten lachen, maar nee Dan Brown is ook niets voor mij.
BeantwoordenVerwijderenHeel verstandig, Erik. Ik ben echt niet vies van een goed mysterie of een spannende thriller, maar Dan Brown vind ik gewoon prut.
BeantwoordenVerwijderen