Twee missers en een hit

Gek is dat. Soms ga je lekker voor een boek zitten dat door iedereen gretig verslonden wordt; je rekent op het equivalent van een bak chips (lage voedingswaarde, hoge amusementswaarde) en dan wil het maar niet leuk worden. Een andere keer begin je, onder het motto och-je-weet-maar-nooit, aan een auteur die zelf haar boeken publiceert, en blijf je maar doorvreten. Dat soort ervaringen had ik de laatste tijd een paar keer.

Ik las eerst een razend populaire roman die onlangs uit kwam, en waar ik  niks aan vond. Ik las vervolgens het debuut uit de jaren tachtig van een inmiddels veelgeprezen fantasy-auteur en vond er weer niks aan. En toen las ik deel 1 uit een serie van een tamelijk onbekende schrijver, stoomde enthousiast door naar deel 2 (dat nóg beter was) en raakte heel erg gefrustreerd toen aan het eind daarvan bleek dat de geplande tweeluik bij nader inzien was uitgegroeid tot een drieluik - en dat deel 3 nog lang niet uit was.

Grootste misser: Dameskoor

De populaire roman die ik als eerste las was The Chilbury's Ladies' Choir (GB 2017)van Jennifer Ryan, over een dameskoortje op het Engelse platteland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Iedereen vond het verrukkelijk, behalve ik. Het boek was tamelijk knullig geschreven, maar daar kan ik me nog wel overheen zetten als het maar een leuk verhaal met interessante personages is. Helaas werd het boek bevolkt door typetjes. Typetjes kunnen prima in een luchtige tv-serie, vooral als de acteurs hun vak verstaan, maar in een boek doen ze het meestal alleen goed als het om een knappe satire gaat - wat dit niet is.

In een tv-serie zijn stompzinnige plotelementen ook niet zo erg. Zolang ik in volle vaart meegesleept word en niet al teveel tijd heb om bij onwaarschijnlijkheden stil te staan, zit ik daar niet zo mee. Wees nou eerlijk, veel van de plotwendingen in Downton Abbey sloegen ook nergens op (want er moest weer eens een acteur uit de serie geschreven worden), maar toch heb ik daar altijd met veel plezier naar gekeken. Helaas gold zoiets niet voor The Chilbury's Ladies' Choir, waar de tamelijk belachelijke plot voor mij niet werd gered door vakmanschap op andere terreinen.

Het boek bestaat uit brieven en dagboekfragmenten van een handjevol dorpspersonages, die allemaal zo goed als identiek klinken, terwijl de een bijvoorbeeld een leuk jong pubermeisje is, de andere een sletterige rijkeluisdochter en weer een ander een keurige weduwe. Alleen de vroedvrouw heeft een eigen geluid, maar dat geluid was zo overdreven vals en doortrapt en gemeen dat het voor mij geen moment geloofwaardig was. Drie keer niks dus, wat mij betreft. Maar dat is slechts mijn bescheiden meninkje. De rest van de wereld vindt het verrukkelijk, zoals ik al eerder zei.

Iets minder grote misser: Kattenepos

Dan was er een boek dat ik lang geleden cadeau kreeg en dat mij toen niet zo aansprak, maar waarvan ik nu vond dat precies het juiste moment was aangebroken om het te lezen: epic fantasy met katten in de hoofdrol! What's not to like? Tad Williams, die in de jaren tachtig begon met schrijven, staat inmiddels hoog aangeschreven, had ik net ontdekt, en zijn debuut Tailchaser's Song (VS 1985) heeft ladingen enthousiaste recensies op Amazon. Nou kan Tad Williams in ieder geval schrijven. Het verhaal is heel aardig opgebouwd, het loopt best lekker, en hij heeft duidelijk met veel aandacht naar katten gekeken en de manier waarop ze zich gedragen en bewegen. Echt leuk. Wat dat betreft klopt het allemaal.

MAAR: katten die in een groepje op kweeste gaan om het Kwaad te bestrijden? En dan stuiten op een hofhouding met honderden katten die allemaal op een kluitje leven, compleet met Koninklijke Kattenfamilie? En die tot slot allemaal hele enge katten ontdekken die onder de grond wonen? Dat is allemaal zo ontzettend NIET des kats, dat het hele verhaal voor mij van geen meter werkte. Maar de rest van de wereld vindt het verrukkelijk, dus het ligt gewoon aan mij. En ik ben in principe best bereid om Tad Williams later nog eens een kans te geven.

De hit

Gelukkig stond mij ook nog een aangename verrassing te wachten en dat was de Amerikaanse schrijfster van Pakistaanse afkomst Intisar Khanani. Helemaal onbekend was zij niet voor mij. Ik had haar zelfgepubliceerde debuut Thorn een tijdje geleden met plezier gelezen en was op basis daarvan wel bereid om de Sunbolt Chronicles een kans te geven. Deel 1, Sunbolt (VS 2013), kostte zo goed niks als e-boek, dus toen was het al gauw gedownload, en deel 2, Memories of Ash (VS 2016), kostte maar iets meer. Het verhaal is een beetje standaard-fantasy, voor zover ik daar tenminste over oordelen kan. Jeugdige vrouwelijke hoofdpersoon (Hitomi), die zich er alleen door moet slaan, maar gelukkig (stiekem) over illegale magische gaven beschikt. Fantasiewereld die doet denken aan delen van Afrika en van Azië, maar dan met magie en aangevuld met niet-geheel-menselijke wezens. Gemene machtshebbers die het gemunt hebben op de hoofdpersoon, die zij op haar beurt met jeugdige overmoed het hoofd biedt. Spannende achtervolgingen en zelfs een soort tovenaarsschool.

Maar wat vond ik dit veel en veel boeiender dan Harry Potter. Deze boeken doen voorbeeldig wat boeken in dit genre moeten doen: een hoofdpersoon neerzetten met een eigen stem, waar je meteen mee meeleeft; een huiveringwekkende antagonist bedenken, waardoor er akelig veel op het spel staat; een wereld creëren met gevaarlijke wezens die zich aan de kant van de hoofdpersoon scharen, met alle dilemma's van dien; levendige scènes bedenken en een plot ontwikkelen die alsmaar spannender wordt. Het is misschien niet baanbrekend origineel en het eerste deel komt wat moeizaam op gang, maar het is allemaal wel uitstekend gedaan en na twee missers precies wat ik zocht. Alleen balen dat er nog helemaal geen zicht op het volgende deel is. Ik wil maar wat graag door met de jonge en vurige Hitomi.

PS Aarzel niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen. Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Dan zou het fijn zijn als je een link bij de reacties plaatst.