Het rode jack

Nieuwsbericht
Bij een bomaanslag zijn vannacht twee mensen om het leven gekomen. De identiteit van de slachtoffers is nog onbekend en van de daders ontbreekt elk spoor. Een terroristisch motief wordt door de politie niet uitgesloten.
Later meer.

* * *

Deze keer zou de laatste keer zijn. Herman had weliswaar nog steeds niks door - Herman had zelden iets door - maar ze wilde het niet langer riskeren.

   Herman was niet het opwindende type, nooit geweest ook, maar hij was geweldig met kinderen, had nog nooit een vlieg kwaad gedaan en was haar beste maatje, degene met wie ze een gezin wilde stichten. Hij zou kapot zijn als hij erachter kwam, zou zichzelf misschien wel iets aandoen, en dat wilde ze niet op haar geweten hebben. En ach, wat had Dennis haar nou eigenlijk te bieden? Hij was veel te jong voor haar en altijd maar met zichzelf en zijn gespierde torso bezig. Heel sexy, die spierbundels, maar er waren belangrijker dingen in het leven dan seks; dat had deze affaire haar wel duidelijk gemaakt. Als je het zo bekeek, had dit slippertje met Dennis haar huwelijk ook nog iets goeds opgeleverd. Of was dat te cynisch?
   Ze hadden afgesproken na afloop van hun gezamenlijke  nachtdienst, op het bankje waar ze altijd afspraken. Het was daar dan steevast uitgestorven, afgezien van een enkele dronken zwerver. Dennis wist nog niet dat ze het uit ging maken, maar ze verwachtte geen problemen, want hij had ook heus wel gemerkt dat de vonken er niet meer afvlogen.
   Ze arriveerde precies op tijd en baalde dat ze ineens zenuwachtig was. Waarom toch, want er kon toch niks gebeuren? Dennis ging heus niet agressief doen. Of toch wel? Zo goed kende ze hem nu ook weer niet. Ze haalde een paar keer diep adem, maar de knoop in haar maag bleef. Als Dennis nou maar opschoot, dan was dit ook weer achter de rug.
   Gelukkig, daar kwam hij al aangewandeld - alleen, wacht, er klopte iets niet: de persoon droeg hetzelfde rode jack als Dennis en was net zo groot, maar liep op de een of andere manier niet als Dennis. Toen de gestalte dichterbij kwam, zag ze dat het een lange vrouw met kort donker haar was die doelbewust op haar (hun) bankje afliep. Oh, shit, wat nu? Haar hartslag schoot omhoog.
   'Dus jij bent Gerda!' siste de vrouw toen ze onuitgenodigd naast haar kwam zitten, veel te dichtbij, duidelijk met de intentie om te intimideren. Gerda was even niet in staat om iets terug te zeggen. Verdomme, dit verliep niet volgens plan. Had ze voorvoeld dat er iets mis zou gaan, was ze daarom zo nerveus? Ze merkte dat ze begon te zweten.
   'Ik ben Chantal, de vrouw van Dennis, ' zei de vrouw in het jack van Dennis.
   Gerda deed haar mond open, van plan om alles te ontkennen, maar Chantal was haar voor. 'Ik weet precies wat je hier komt doen. Dennis is nogal slordig met zijn telefoon, dus ik heb jullie hele correspondentie inmiddels kunnen lezen. Ik werd er kotsmisselijk van. Kan het je dan niks schelen dat je twee huwelijken kapot maakt?'
   Gerda deed weer haar mond open, maar er kwam niks uit. Het voelde alsof haar keel werd dichtgeknepen.
   'Dennis heeft alles toegegeven en heeft beloofd het uit te maken, maar het leek me beter om dat voor hem te doen, dan kun je hem niet weer op andere gedachten brengen, zoals je al vaker hebt gedaan.'
   Nu was Gerda wel in staat iets te zeggen. 'Wat? Dat is helemaal niet waar! Ik ben hier juist naartoe gekomen om er een punt achter te zetten!' Wat had Dennis zijn vrouw allemaal op de mouw gespeld?
   Chantal lachte schamper. 'Ja, vast. Luister goed. Ik ben drie maanden zwanger en ik ben niet van plan om toe te kijken terwijl jij de vader van mijn kind inpikt. Begrepen? Je blijft voortaan met je poten van hem af, en anders sta ik niet in voor de gevolgen. Hormonen kunnen rare dingen met een vrouw doen.'
   Gerda fronste. Was dit een dreigement? Maar ze ging echt niet laten merken hoe ongemakkelijk ze zich voelde. Ze stak haar kin omhoog. 'Wees maar niet bang. Ik hoef die onvolwassen vent van jou niet eens. Zeg dat maar tegen hem.' Het hielp niet. Ze voelde zich ineens diep, diep ellendig en werd overspoeld door schaamte. Wat had ze in godsnaam aangericht? Ze verlangde naar haar voorspelbare, betrouwbare Herman, naar zijn droge humor, naar zijn zorgzaamheid. Nooit zou ze hem meer belazeren.

* * *

Geen van beide vrouwen had door dat een man in het zwart een eindje verderop het bankje al een tijd aan het gadeslaan was.
   Hij was bloednerveus, want als Gerda en Dennis korter bleven zitten dan bij hun vorige ontmoetingen, mislukte zijn plan. Hij had er schoon genoeg van om altijd maar de goeiige sukkel te zijn en net te doen alsof hij niks in de gaten had. Gerda was zo achteloos met haar telefoon, dat het wel leek alsof ze betrapt wilde worden - alsof ze hem met opzet voor schut wou zetten. Hij had een rood waas voor zijn ogen gekregen, toen hij haar bedrog ontdekte en sindsdien was hij niet meer in staat geweest om helder te denken. De vernedering was zo compleet, dat iets in hem kapot was gegaan. Hij wist nu precies hoe het voelde als je hart in gruzelementen brak en hij wist ook dat hij hier nooit overheen zou komen. Er was in zijn geest nog maar ruimte voor één enkel ding: een alles verzengend verlangen naar wraak. Nooit zou hij iemand meer zo over hem heen laten lopen.
   Hij keek voor de zoveelste keer op zijn horloge. Eindelijk: het was nu echt bijna zover en alles leek volgens plan te gaan. Gerda en Dennis zouden niet weten wat hen overkwam. Nog 10 seconden, nog 8, nog 6, nog 5, nog 4, 3, 2, 1... NU!

_________________________

Ik schreef dit verhaaltje voor de schrijfwedstrijd De fatale date, en het werd gepubliceerd in een verhalenbundel met dezelfde titel en de lekker onheilspellende ondertitel De meeste dates verlopen slecht (hier verkrijgbaar).


PS Aarzel niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen.