Alexander McCall Smith,
Tears of the Giraffe (GB 2000)
Roman, 233 pp.
Nederlandse titel: Tranen van de giraffe
Dit leek me precies het juiste boek mee te nemen op vakantie naar Namibië: lekker lichte kost, een en al positiviteit en spelend in buurland Botswana. Bepaald orgineel was ik niet met mijn keus, want twee van mijn zes reisgenoten hadden ook een boek over The No. 1 Ladies' Detective Agency mee en inderdaad, de avonturen van Precious Ramotswe deden het prima onderweg. Waarschijnlijk ben ik over een paar maanden finaal vergeten waar het over ging, maar tijdens het lezen ervan werd ik aangenaam onderhouden.
Precious Ramotswe is een gescheiden dame van tegen de veertig, met "traditoneel postuur" (zie de foto hiernaast van de BBC-serie), die in het vorige deel van de serie het allereerste damesdetectivebureau van Botswana heeft opgericht. Ze heeft geen opzienbarende zaken, maar is succesvol genoeg dankzij een mooie combinatie van vrouwelijke intuïtie, uitstekende mensenkennis en rationeel denkwerk. Ondanks haar geëmancipeerde ondernemerschap moet Precious niet zoveel hebben van het moderne leven. Traditionele normen en waarden, ouderwets fatsoen, hulpvaardigheid - dat zijn de kurken waarop Precious' leven drijft.
En dat stralen deze boeken ook uit. De hoofdpersonen zijn fatsoenlijke, bescheiden mensen die het goed gaat. De slechterikken krijgen hun trekken thuis. Altijd fijn. Alhoewel de schrijver een lelieblanke Schot is, weet hij (voorzover ik kan beoordelen) de rustige en goedmoedige Afrikaanse sfeer goed te treffen. De man groeide op in Zimbabwe, tenslotte. Wat ik bijvoorbeeld heel aardig vond, was dat ik uit deze boeken leerde dat een beleefde zuidelijke Afrikaan altijd dingen aanneemt en -geeft, terwijl hij met zijn linkerhand zijn rechterelleboog ondersteunt. Toen ik er op lette tijdens ons bezoek aan de township Mondesa bij Swakopmund en aan Soweto, zag ik dat inderdaad in de praktijk gebracht en kon ik van mijn kant een klein beetje goede manieren tonen door hetzelfde te doen, alhoewel het waarschijnlijk nogal klunzig overkwam.
Voor het spannende verhaal moet je deze boeken trouwens niet lezen, want dat is er niet. Wel sfeer, milde humor, warmte en soms een overdaad aan knusheid, maar voor bezoekers aan zuidelijk Afrika zijn ze de ideale vakantielectuur. Mocht ik ooit weer die kant op gaan, dan schaf ik deel drie aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten