De junkie en de straatkat

James Bowen,
A Streetcat Named Bob (GB 2012)
Memoires, 280 pp.
Nederlandse titel: Bob de straatkat


Hieronder volgt een gastbespreking van de hand van mijn goede vriend M. Schootstra-Spinstra (profiel). De heer Schootstra-Spinstra is normaal niet zo'n lezer. Hij mag weliswaar graag op de krant liggen en snuffelt regelmatig met plezier aan een boek, maar hij heeft er nog nooit één uitgelezen. Tot nu toe. Hij was zo laaiend enthousiast over A Streetcat Named Bob, dat hij mij vroeg of hij er hier over mocht bloggen. Dat mocht.

Gastblogger M. Schootstra-Spinstra:
"Anna en ik waren de boekennieuwtjes op The Guardian aan het doornemen, toen we tot onze verbijstering lazen dat Fifty Shades of Bagger was voorgedragen voor de National Book Award. Wabblief? Voor die prestigieuze Amerikaanse literaire prijs? En de uitreiking was zeker op 1 april? Dit kon niet waar zijn. En dat was het ook niet, maar ook weer wel. Het bleek namelijk dat de Britten ook een National Book Award hebben, alleen heeft die niks met literatuur te maken, maar is die voor de populairste bestseller. Ik weet nog dat Anna en ik elkaar hoofdschuddend aan keken en ons afvroegen waarom je extra aandacht zou vragen voor en geld zou schenken aan een boek dat toch al iedereen kent en dat sowieso al scheppen geld binnen haalt, maar goed, wie zijn wie nu helemaal? Nieuwsgierig wat voor pulp er nog meer genomineerd was, gingen we eens een kijkje nemen op de webpagina van deze club. Anna wou eerst niet, zonde van de tijd, maar ik wil nu eenmaal alles weten. Fifty Shades of Bagger stond inderdaad op de shortlist in de rubriek populaire fictie en nu we toch bezig waren, wou ik ook wel even kijken wat er bij de populaire non-fictie stond. En toen gebeurde het. We klikten de pagina aan en daar was .... BOB! De mooiste rooie cyper die ik ooit heb gezien. Anna is het daar niet mee eens; die blijft volhouden dat haar wijlen Rossini (ca. 1990-2003) mooier was, maar dat komt omdat ze bevooroordeeld is

Op mijn aandringen klikte Anna op Bob en kwamen we terecht op de eerste 13 pagina's van het boek. Ademloos las ik hoe de schrijver, een eenzame jongeman die jaren heroïne had gespoten en dakloos was geweest en nu aan de methadon was, op een dag een schurftige, vermagerde rode kater met een wond aan een achterpoot in de hal van zijn appartement vond, hoe de kat van niemand leek te zijn en hoe de schrijver uiteindelijk besloot om het beestje mee naar binnen te nemen. Daar hield het fragment op. Haastig het e-boek gedownload op Anna's e-reader (Anna vond dat eerst overdreven, maar toen bleek dat het nog geen 7 euro kostte, ging ze om) en het verhaal bijna in één adem uitgelezen.

Is het trouwens al etenstijd? Ik heb zin in brokjes.
Oh. Nog lang niet?

Wat een mooi verhaal. Anna verwachtte er aanvankelijk niks van. "Jasses, vast zo'n sentimenteel feel-good boek over een ex-junk die dankzij een straatkat het licht ziet en in de Heer raakt ofzo." Ze was er ook van overtuigd dat het vast heel beroerd geschreven zou, maar dat viel alleszins mee. Goed, het boek heeft geen enkele literaire, filosofische of psychologische ambitie - zelfs ik kan dat zien - maar de schrijfstijl is, hoewel eenvoudig, meer dan adequaat. Zeker vergeleken bij het lachwekkend slechte  proza van Fifty Shades of Bagger. En zelfs Anna moest toegeven dat het verhaal bij nader inzien toch niet sentimenteel was, omdat het zo eerlijk en zonder toeters en bellen werd verteld. Zelfs Anna kon het boek maar met moeite wegleggen en bleef lang na haar gebruikelijke bedtijd op, omdat ze wilde weten hoe het verder ging met Bob en James.

Waar blijven die brokjes nou?
Hoezo, nog steeds geen etenstijd?

Waar ik persoonlijk vooral alles over Bob wilde weten, vond Anna het een echte blikopener om te lezen over het leven van een ex-dakloze, ex-verslaafde die probeert zijn leven weer op orde te krijgen. Hoe zo iemand natuurlijk nergens werk kan vinden en daarom zijn inkomen bij elkaar moet scharrelen als straatzanger en verkoper van de straatkrant. Hoe hard het leven op straat kan zijn. Hoe verkopers van de straatkrant onderling bepaald geen solidair clubje vormen, maar elkaar keihard beconcurreren. Hoe dronken types met agressieve honden het op Bob hebben voorzien, omdat James dankzij zijn bijzondere kat veel meer geld verdient dan anderen. Hoe het personeel van het nabije metrostation probeert hem met een valse aangifte door de politie opgepakt te krijgen. Hoe lief James en Bob voor elkaar zijn. Anna heeft zich voorgenomen om voortaan altijd wat kleingeld bij de hand te hebben voor straatzangers en daklozen.

Wanneer krijg ik nou brokjes? Ik val om van de honger. 
Ik krijg hier nooit te eten. Bob krijgt vast veel beter te eten dan ik.

Maar gelukkig ontmoet James vooral heel veel vriendelijkheid en warme belangstelling. Eindelijk is hij niet langer onzichtbaar, eindelijk krijgt hij het gevoel dat hij weer een identiteit heeft. Hij en zijn kat toveren een glimlach op de gezichten van jachtige forenzen. Het is aandoenlijk hoe James door de verantwoordelijkheid voor Bob, die al gauw zijn beste vriend wordt en vervolgens zijn kindje, weer een geweten opbouwt en niet wil dat Bob hem bij de verslavingszorg ziet. Uiteindelijk voelt hij zich door Bob zelfs in staat om van de methadon af te kicken en weer contact met zijn familie te zoeken. En dat allemaal doordat een intelligente kat weigerde om hem uit het oog te verliezen en hem al snel overal naar toe volgde, zelfs achter hem aan in de bus wipte, zodat James voortaan iemand had om voor te leven.

Katten zijn wonderbeesten en omdat ik zelf ook ooit  uit de daklozenopvang gered ben, heb ik van begin tot eind heftig meegeleefd. Dit was het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen. Zes sterren.

En dan wil ik nu mijn bak met brokjes.
En een eigen Facebookpagina en Twitteraccount, net als Bob."

Auteursrecht: M. Schootstra-Spinstra. Typwerk: M. Schootstra-Spinstra.
Omvangrijke spellingscorrectie: A. van Gelderen. Ingrijpende eindredactie: A. van Gelderen.
Afbeeldingen: sina.com

Hieronder de trailer voor het boek.


PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!