zaterdag 17 november 2012

De junkie en de straatkat

James Bowen,
A Streetcat Named Bob (GB 2012)
Memoires, 280 pp.
Nederlandse titel: Bob de straatkat


Hieronder volgt een gastbespreking van de hand van mijn goede vriend M. Schootstra-Spinstra (profiel). De heer Schootstra-Spinstra is normaal niet zo'n lezer. Hij mag weliswaar graag op de krant liggen en snuffelt regelmatig met plezier aan een boek, maar hij heeft er nog nooit één uitgelezen. Tot nu toe. Hij was zo laaiend enthousiast over A Streetcat Named Bob, dat hij mij vroeg of hij er hier over mocht bloggen. Dat mocht.

Gastblogger M. Schootstra-Spinstra:
"Anna en ik waren de boekennieuwtjes op The Guardian aan het doornemen, toen we tot onze verbijstering lazen dat Fifty Shades of Bagger was voorgedragen voor de National Book Award. Wabblief? Voor die prestigieuze Amerikaanse literaire prijs? En de uitreiking was zeker op 1 april? Dit kon niet waar zijn. En dat was het ook niet, maar ook weer wel. Het bleek namelijk dat de Britten ook een National Book Award hebben, alleen heeft die niks met literatuur te maken, maar is die voor de populairste bestseller. Ik weet nog dat Anna en ik elkaar hoofdschuddend aan keken en ons afvroegen waarom je extra aandacht zou vragen voor en geld zou schenken aan een boek dat toch al iedereen kent en dat sowieso al scheppen geld binnen haalt, maar goed, wie zijn wie nu helemaal? Nieuwsgierig wat voor pulp er nog meer genomineerd was, gingen we eens een kijkje nemen op de webpagina van deze club. Anna wou eerst niet, zonde van de tijd, maar ik wil nu eenmaal alles weten. Fifty Shades of Bagger stond inderdaad op de shortlist in de rubriek populaire fictie en nu we toch bezig waren, wou ik ook wel even kijken wat er bij de populaire non-fictie stond. En toen gebeurde het. We klikten de pagina aan en daar was .... BOB! De mooiste rooie cyper die ik ooit heb gezien. Anna is het daar niet mee eens; die blijft volhouden dat haar wijlen Rossini (ca. 1990-2003) mooier was, maar dat komt omdat ze bevooroordeeld is

Op mijn aandringen klikte Anna op Bob en kwamen we terecht op de eerste 13 pagina's van het boek. Ademloos las ik hoe de schrijver, een eenzame jongeman die jaren heroïne had gespoten en dakloos was geweest en nu aan de methadon was, op een dag een schurftige, vermagerde rode kater met een wond aan een achterpoot in de hal van zijn appartement vond, hoe de kat van niemand leek te zijn en hoe de schrijver uiteindelijk besloot om het beestje mee naar binnen te nemen. Daar hield het fragment op. Haastig het e-boek gedownload op Anna's e-reader (Anna vond dat eerst overdreven, maar toen bleek dat het nog geen 7 euro kostte, ging ze om) en het verhaal bijna in één adem uitgelezen.

Is het trouwens al etenstijd? Ik heb zin in brokjes.
Oh. Nog lang niet?


Wat een mooi verhaal. Anna verwachtte er aanvankelijk niks van. "Jasses, vast zo'n sentimenteel feel-good boek over een ex-junk die dankzij een straatkat het licht ziet en in de Heer raakt ofzo." Ze was er ook van overtuigd dat het vast heel beroerd geschreven zou, maar dat viel alleszins mee. Goed, het boek heeft geen enkele literaire, filosofische of psychologische ambitie - zelfs ik kan dat zien - maar de schrijfstijl is, hoewel eenvoudig, meer dan adequaat. Zeker vergeleken bij het lachwekkend slechte  proza van Fifty Shades of Bagger. En zelfs Anna moest toegeven dat het verhaal bij nader inzien toch niet sentimenteel was, omdat het zo eerlijk en zonder toeters en bellen werd verteld. Zelfs Anna kon het boek maar met moeite wegleggen en bleef lang na haar gebruikelijke bedtijd op, omdat ze wilde weten hoe het verder ging met Bob en James.

Waar blijven die brokjes nou?
Hoezo, nog steeds geen etenstijd?


Waar ik persoonlijk vooral alles over Bob wilde weten, vond Anna het een echte blikopener om te lezen over het leven van een ex-dakloze, ex-verslaafde die probeert zijn leven weer op orde te krijgen. Hoe zo iemand natuurlijk nergens werk kan vinden en daarom zijn inkomen bij elkaar moet scharrelen als straatzanger en verkoper van de straatkrant. Hoe hard het leven op straat kan zijn. Hoe verkopers van de straatkrant onderling bepaald geen solidair clubje vormen, maar elkaar keihard beconcurreren. Hoe dronken types met agressieve honden het op Bob hebben voorzien, omdat James dankzij zijn bijzondere kat veel meer geld verdient dan anderen. Hoe het personeel van het nabije metrostation probeert hem met een valse aangifte door de politie opgepakt te krijgen. Hoe lief James en Bob voor elkaar zijn. Anna heeft zich voorgenomen om voortaan altijd wat kleingeld bij de hand te hebben voor straatzangers en daklozen.

Wanneer krijg ik nou brokjes? Ik val om van de honger. 
Ik krijg hier nooit te eten. Bob krijgt vast veel beter te eten dan ik.

Maar gelukkig ontmoet James vooral heel veel vriendelijkheid en warme belangstelling. Eindelijk is hij niet langer onzichtbaar, eindelijk krijgt hij het gevoel dat hij weer een identiteit heeft. Hij en zijn kat toveren een glimlach op de gezichten van jachtige forenzen. Het is aandoenlijk hoe James door de verantwoordelijkheid voor Bob, die al gauw zijn beste vriend wordt en vervolgens zijn kindje, weer een geweten opbouwt en niet wil dat Bob hem bij de verslavingszorg ziet. Uiteindelijk voelt hij zich door Bob zelfs in staat om van de methadon af te kicken en weer contact met zijn familie te zoeken. En dat allemaal doordat een intelligente kat weigerde om hem uit het oog te verliezen en hem al snel overal naar toe volgde, zelfs achter hem aan in de bus wipte, zodat James voortaan iemand had om voor te leven.

Katten zijn wonderbeesten en omdat ik zelf ook ooit  uit de daklozenopvang gered ben, heb ik van begin tot eind heftig meegeleefd. Dit was het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen. Zes sterren.

En dan wil ik nu mijn bak met brokjes.
En een eigen Facebookpagina en Twitteraccount, net als Bob."

Auteursrecht: M. Schootstra-Spinstra. Typwerk: M. Schootstra-Spinstra.
Omvangrijke spellingscorrectie: A. van Gelderen. Ingrijpende eindredactie: A. van Gelderen.
Afbeeldingen: sina.com

Hieronder de trailer voor het boek.


PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!

35 opmerkingen:

  1. Hahaha, briljante bespreking en mijn dochter is verliefd op Bob ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je, Koen, Mauro is zeer in zijn nopjes met je compliment. Wij zijn ook allebei verliefd op Bob en we vinden zijn baasje ook wel schattig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Corrado en Silvia willen melden dat zij (nadat ze brokjes hadden gekregen) de bespreking ook geweldig vinden en willen Mauro feliciteren. Silvia is ook verliefd op Bob, Corrado niet, zegt hij nadrukkelijk. Maar hij vindt het wel een goed voorbeeld van hoe een goede kat zijn mens op het rechte pad kan krijgen.

    Het lijkt ook mij een mooi boek, trouwens, zo'n gegeven kan heel sentimenteel worden, maar als ik dat zo lees is dat hier niet het geval.

    groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie recensie van Mauro! Ik ben nog niet helemaal overtuigd dat ik dit boek ook wil lezen, maar ik heb dan ook geen kat, dat maakt vast uit.

    Leuk om via Mauro's profile een foto van je boekenkast te zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bettina, wat leuk, twee katten met Italiaanse namen. Mijn katten hebben die ook altijd gehad (Mino, Rossini en Mauro), maar ik zal je niet vermoeien met het verhaal dat daar achter zit ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Judith, ik denk wel dat dit boek vooral iets voor kattenliefhebbers is, maar het kan ook best dat katlozen er toch van genieten.
    Die boekenkast was trouwens nog in mijn huis in Vianen waar ik wat minder ruimte had en de boeken lichtelijk uit de kast begonnen te puilen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ik heb het Makker voorgelezen (Meissie is muizen vangen) en hij keek mij aan, gaf een paar likken op zijn natte vacht en ging tevreden liggen. ik weet als baasje niet helemaal wat ik hieruit kan concluderen, doch vervelend vond hij het niet, anders had hij zich wel met zijn rug naar mij toegedraaid met zijn pootjes in zijn oren en een afkeurende blik (oh nee, die kan ik niet zien als ie met zijn rug naar mij toe zit )maud

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha! Geweldig! Onze Knuf, die ooit Karel heette maar is hernoemd nadat bleek dat hij een bovengemiddeld aanhankelijke kater is, laat weten dat hij dit boek onmiddellijk op zijn verlanglijstje heeft gezet. Dan heeft hij weer eens iets anders om op te gaan liggen ronken dan de studieboeken van zijn bazinnetje. ;-)

    Ondertussen ben ik heel benieuwd wat je van 'What was lost' vindt (en wacht ik zelf in spanning af wat mijn docent van mijn 'book report' vond...).

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Maud, dit wil duidelijk zeggen dat Makker het mooi vond. Kan niet missen. En ik voorspel dat Meissie, zodra ze weer thuis van de jacht, als een blok voor de foto's van Bob valt.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nou Marieke, ik kan je al wel voorspellen dat het een positieve bespreking wordt. Ik heb What Was Lost nog niet uit, maar geniet er echt van. Het kan natuurlijk nog zijn dat het o'Flynn het einde helemaal verknalt, maar dat verwacht ik niet ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik wil na deze recensie dit boek ook lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Bertie, ik weet dat jij ook een echte kattenliefhebber bent, dus het is bijna zeker dat dit boek je warme sympathie zal hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het lijkt hier wel een kattenopstand! Lotje (ook wel mopseflops) raakte ook al geinteresseerd maar ik heb haar wijsgemaakt dat het niets voor haar is. Kan ik het lekker zelf lezen. Ze valt wel op Mauro trouwens. Maar ze is een beetje oud voor hem.
    Ik hoop op meer gastbesprekingen van meneer Schootstra-Spinstra, hij is goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Anna, mijn katten zijn met Italiaanse namen opgescheept omdat hun vrouwtje (ik) teveel naar Italiaanse series had gekeken en vooral naar La Piovra, waar commissario Corrado Catani in voorkwam. En rechter Silvia Conti. Tsja, dan krijg je dat...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. wat een mooie bespreking! ik ben echt een beetje om, terwijl ik normaal gesproken helemaal niet van zulke boeken houd. het helpt wel dat die kat zo prachtig is en dat het nogal eerlijk overkomt. ik ga de titel/auteur onthouden.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Joke, Mauro is zeer vereerd dat Lotje voor hem valt. Jammer dat ze zo ver uit elkaar wonen, want Mauro heeft geen enkel bezwaar tegen oudere vrouwen en was graag iets moois begonnen met Lotje.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. La Piovra! maar natuurlijk. Tranen met tuiten heb ik gehuild bij de dood van Corrado en Silvia Conti zie ik ook zo weer voor me. Waardige personages om je katten naar te vernoemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Kim, als je een kattenmens bent is dit inderdaad een boek om te onthouden. Ik ben zo blij dat Mauro me min of meer dwong om het te kopen.
    Hij zit nu trouwens op de achtergrond vreselijk tragisch te jammeren. Over 5 minuten is het zijn etenstijd....

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hoogachtende groet van kater Abelard. Die echter nu zelf op zoek is naar brokjes en dus niet bereid is tot nader commentaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Mauro doet de hoogachtende en warme groeten terug en vraagt zich af of Abelard een gecastreerde kater zonder Héloise is.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Abelard heeft inderdaad een pijnlijke ingreep achter de rug. Hij heeft echter ook een zusje die, ja, ja, Heloise heet! Oftewel: vakidiotie ten top bij tante thuis ( de vorige katten heetten Parcifal en Lancelot, twee medievisten in huis, het heeft zo zijn gevolgen) Maar goed, het huidige duo gaat dagelijks door het leven als Abel en Loesje

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ik kom Bob net tegen op Facebook ;-)

    http://www.facebook.com/photo.php?fbid=515608755118143&set=a.490923554253330.115564.490918510920501&type=1&theater

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Oh, wat een superfoto, Koen! Bob is duidelijk een stuk intelligenter dan M. Schootstra-Spinstra. Die zie ik nooit van zijn leven high fives geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Ik heb dit boek vrijdag gekregen van een collega om te lezen. Zaterdag begonnen en zondag was het reeds uit. Echt een mooi, eerlijk boek over de vriendschap en de waarde ervan tussen een kat en zijn mens. Een aanrader, die binnenkort in mijn boekenkast zal prijken. Lotje en Leo vonden dit ook een prachtig voorbeeld van wat voor een impact een kat in een mensenleven kan teweeg brengen. Maar ze mompelden er wel bij dat zij nog wel iets koppiger baasjes en dus meer werk voor de boeg hadden om die op te voeden... Een tip voor een gelijkaardig boek is "Dewey, de bibliotheekkat" en "Dewey's wereld". Het tweede is zelfs een bundel van allemaal verschillende verhalen van mensen die hun verhaal vertellen over hun kat(ten)
    Inge Coopman

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Bedankt voor de tip, Inge. Ik ben dat boek regelmatig tegengekomen, maar was bang dat het misschien een beetje te zoet zou zijn. Dat dacht ik echter van Bob ook, dus Dewey gaat nu op mijn verlanglijstje!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. ik heb dat boek gelezen , tis nen hartwarmende tegelijkertijd ook triestig ,maar ook een warme en liefdevolle boek ,gewoonweg er zouden veel mensen hun voorbeeld overnemen, dan zou er heel veel liefde zijn in deze wereld,ik hoop nu dat alles oke is met james en dat ze nog hele vele jaartjes mogen tesamen zijn ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Ann, ik voel helemaal met je mee. Ik hoop dat Bob een hele oude kat wordt en dat James en hij elkaar nog heel lang liefde en steun kunnen geven. Je moet er niet aan denken dat James zijn Bob verliest. Alhoewel elke kattenliefhebber natuurlijk weet dat katten op geen stukken na zo oud als mensen worden, komt het verlies toch elke keer weer hard aan.
    Dit boek gaf naar mijn idee heel goed aan wat een kat of een hond (of een ander huisdier) voor een mens kan betekenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Fans van Bob & James kunnen nu ook terecht op een Nederlandstalige Facebookpagina: www.facebook.com/BobDeStraatkat

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Wat leuk! Ik kom bijna in de verleiding om een Facebook-account aan te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Is zelfs dit jaar voor de 2de keer een Bobfest (besloten feest) in London. Hier komen mensen naar toe van over de hele wereld (zelfs weer uit Japan). We hebben ons leren kennen via een facebook site die zich gevormd heeft om James and Bob. Velen hebben deze 2 ook al ontmoet. Ik helaas nog niet. Natuurlijk zijn we allemaal kattenliefhebbers/dierenliefhebbers.

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Vindt zelfs dit jaar voor de 2de keer een Bobfest (Bobfeest) plaats in London. Daar komen mensen van over de hele wereld bij elkaar. Allemaal katten/dierenliefhebbers. Dit allemaal doir een facebookgroep gevormd om James en Bob. We are the Bobites and Bobmates

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Wat een ontzettende leuke recensie! Zoals wel vaker was ook deze 'hype' aan me voorbij gegaan, maar toen ik het boek voor mijn verjaardag kreeg was ik als kattenliefhebber natuurlijk meteen om. Hoe kun je een boek met zo'n kaft nou niet lezen? En beter laat dan nooit natuurlijk ;)

    Gelukkig is het veel meer dan een mooi plaatje. Het leest heerlijk weg en geeft inderdaad een beeld van het leven op straat waar ik totaal geen weet van had (gelukkig maar).

    Ik heb het boek meerdere keren uitgeleend, het werkt als een magneet op vrienden en familie. Helaas is kennelijk de laatste lener iets te gehecht geraakt aan het boek :(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bob is gewoon onweerstaanbaar, Willem! Dat blijkt maar weer.
      En wat een leuke website heb je. Die ga ik zeker vaker bezoeken.

      Verwijderen
    2. Dank je wel Anna, en eensgelijks!

      Verwijderen