Voor de leeuwen

Peter Allison, Whatever You Do, Don't Run: 
My Adventures as a Botswana Safari Guide (Australië 2007)
Reisverhaal, 272 pp.
Nederlandse titel: Voor de leeuwen! belevenissen van een safarigids

Moet je er niet aan denken om naar de Afrikaanse rimboe te gaan? Ben je er heilig van overtuigd dat het daar een hele enge bedoening is? Vind je mensen die daar heen reizen gestoord? Maar smul je wel stiekem vanuit je luie stoel van de gevaarlijke dingen die hen daar allemaal overkomen? Dan is dit echt wat voor jou. Griezelen en leedvermaak gegarandeerd. Peter Allison kwam als jonge Australische waaghals in het Afrikaanse safariwezen terecht en heeft daar een onderhoudend boek over geschreven dat zoveel succes had dat het in het Nederlands is vertaald en twee opvolgers heeft gekregen.

Als ik nu op het punt stond om voor het eerst op safarireis te gaan, zou ik na lezing van dit boek flink de zenuwen hebben, maar gelukkig weet ik uit ervaring dat de avonturen die Allison hier beschrijft niet echt representatief zijn voor het gemiddelde safaritripje. In werkelijkheid zijn ze zelden zo sensationeel - en ook lang niet zo grappig trouwens. Dat is wel logisch, want de schrijver heeft natuurlijk alleen de hoogte- en dieptepunten uit zijn jaren in de Okavango Delta eruit gepikt en die aaneen geschakeld.

Mijn favoriete verhaal is dat van die keer waarin hij met zijn jeep vol toeristen op een kudde olifanten stuit, die normaal heel rustig en laconiek reageren op mensen. Deze keer is er iets aan de hand, want de groep wordt omringd door gretig kijkende gieren en als Allison te dicht bij komt met zijn auto valt een anders nooit agressieve vrouwtjesolifant hem ineens aan. Hij kan nog net op tijd met gierende banden heel hard achteruit rijden. Vanaf een veilige afstand slaan ze gade wat er aan de hand is. De matriarch van de kudde staat in een grote plas bloed ...... en is aan het bevallen van een jonkie. Allison beschrijft mooi hoe het kleintje ter wereld komt en hoe de andere olifanten het nieuwkomertje opgewonden en enthousiast ontvangen. Het is een waarlijk snotterwaardig gebeuren en ik weet zeker dat ik het net als Allison en zijn toeristen ook niet droog had weten te houden.

De auteur gevaarlijk aan
het doen met een jachtluipaard.

Maar de meeste avonturen zijn van hele andere aard, meestal van het soort waarin onze schrijver iets gevaarlijks doet en daar net mee weg komt.

When you are training to be a guide, you learn that the African bush is a much safer place than you might imagine. Once you have learned a few rules, you are less likely to get injured than a person in the city who faces traffic every day. Dealing with the dangerous animals becomes something as habitual as looking both ways when you cross a road. What you also learn is that there are things you can do in the bush that are like crossing a busy road with your eyes shut and ears blocked. The first thing they teach you as a guide is that you never get between a lion and her cubs. It’s the second thing they teach you as well, just to reinforce it, and usually they reiterate it a third time for good measure. I’d just forgotten to look both ways, and Martina [de leeuwin] and her sister, who I had seen ripping other animals to pieces on a number of occasions, were coming at me.

Ik hoop eigenlijk niet dat ik Allison ooit als safarigids krijg, maar leuk om te lezen is het allemaal wel, al is het meestal een beetje van een puberaal soort leukheid, dat mannen altijd véél grappiger vinden dan vrouwen. Daarentegen moet ik in zijn verdediging zeggen, dat hij een oprechte liefde en interesse voor de wilde dieren en voor het bijzondere landschap van de Okavango Delta heeft, die hij tussen de grappen door ook op de lezer weet over te brengen.

De meeste mensen zullen echter waarschijnlijk na lezing van deze spannende en hilarische ontmoetingen met gevaarlijke en minder gevaarlijke wilde dieren geen enkele aanvechting hebben om ook naar Botswana toe te gaan, maar mij lijkt het wel wat, ooit. Nu eerst naar een ander Afrikaans land. Aanstaande vrijdagochtend (18 juli) stap ik op het vliegtuig naar Oeganda voor, jawel, een safarireis. Hoogtepunt zijn naar verwachting de zeldzame berggorilla's die we daar hoogstwaarschijnlijk tegen zullen komen (90% kans). Je leest er, als alles goed gaat en ik geen fatale aanvaringen met leeuwen en olifanten heb, over ruim drie weken vanzelf over op deze plek.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen! Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Plaats dan s.v.p. een link bij de reacties.