Digitaal lezen, aflevering 3

Nu ik bijna een week aan digitaal lezen doe, is het tijd voor een bericht over nadere verkenningen van mijn eReader. Het allerleukste vind ik, als zuinige (import-)Grunninger, tot nu toe misschien wel dat ik voor ruim 10 euro maar liefst drieëntwintig klassiekers heb kunnen aanschaffen: van Marcel Camus' De pest tot de volledige Pallisser en Barsetshire serie van Anthony Trollope (€ 0,67 per serie van zes, inclusief biografie van de auteur). Maar ik heb ook Room van Emma Donoghue gekocht, omdat ik dat als papieren boek aan het lezen was en graag de leeservaringen wilde vergelijken.

Enigszins tot mijn verbazing vond ik al gauw de elektronische versie wel zo prettig, in de eerste plaats omdat het lichte eReadertje prettiger vasthoudt dan een dikke paperback die voortdurend de neiging heeft om dicht te slaan. Ik lees met de Kindle in mijn linkerhand, waardoor mijn rechterhand volledig vrij is voor het vasthouden van een glas van het een of ander. Ideaal voor als je in bed leest. Maar ook in de trein vond ik de elektronische versie erg handig, niet alleen omdat de Kindle duidelijk  lichter en dunner is dan de gemiddelde paperback, maar ook omdat ik nu onderweg aantekeningen kan maken, zonder een notitieboekje ofzo  mee te hoeven zeulen.

Als je een boek aan het lezen bent, krijg je namelijk met één druk op de knop een menu met daarin onder meer opties voor het toevoegen van bladwijzers, noten en onderstrepingen. In het begin ging dat een beetje onhandig: omdat de Kindle geen aanraakscherm heeft, moet je met meerdere drukken op de knop door de pagina cursoren, en ik moest ook even mijn weg vinden op het toestenbordje. Wat dat betreft vermoed ik toch dat een aanraakscherm sneller werkt (Erna, hoe is dat bij jouw Sony?)

Het handige is wel dat al je bladwijzers, noten en onderstrepingen niet alleen in je eBoek komen te staan, maar ook via de draadloze 3G-verbinding worden opgeslagen op je eigen Kindlepagina bij Amazon. Als ik voortaan in mijn besprekingen een citaat wil weergeven, hoef ik niet meer moeizaam tekst over te typen, maar kan ik eenvoudigweg naar mijn Kindlepagina gaan en de onderstreepte tekst in mijn blog plakken.

Verder heeft de Kindle als bijzonderheid nog een experimentele webbrowser. Experimenteel wil zeggen, dat de webbrowser nog niet volledig functioneel is, vooral niet buiten de VS. Omdat ik verbinding maak met het web via 3G (net als een mobiele telefoon), doet bij mij alleen de site van Wikipedia het. Als je echter via WiFi het net opgaat,kun je ook de meeste andere sites bekijken. WiFi in de trein schijnt er aan te komen, en vermoedelijk kan ik vanaf dat moment onderweg bijvoorbeeld googlen met mijn Kindle of controleren of er nog vertragingen zijn. De huidige eReaders (niet zijnde tablet computers zoals de iPad) hebben vanwege de eInk-technologie (die zeer weinig energie neemt en bijna net zo leest als een papieren pagina) alleen zwartwit beeld, dus je moet je ook weer niet al te veel voorstellen van websurfen met de Kindle. Maar .... de eerste eReaders met kleureninkt zijn al aangekondigd.

Tot zover mijn eerste impressies van de extraatjes op mijn eReader. Aflevering vier volgt over enkele weken en gaat over accessoires, onder het opwekkende motto "Pimp your Kindle". Stay tuned!