zondag 11 september 2011

Twee plottende dames

Peter Lovesey,
Dead Gorgeous (GB 1989)
eerder gepubliceerd als On the Edge
Roman, 247 pp.
Niet in het Nederlands verkrijgbaar


De Brit Peter Lovesey is een schrijver die vooral geliefd is om zijn politieromans. Zijn series rondom de Victoriaanse rechercheur Sergeant Cribb en rondom de hedendaagse Superintendant Peter Diamond vinden al decennia gretig aftrek. Van beide series heb ik er eentje gelezen - met het nodige plezier - en toch kan ik me van allebei maar weinig herinneren. De opvallend productieve Lovesey heeft echter ook nog andere romans in het misdaadgenre geschreven, romans die niet passen in de gebruikelijke stramiens en die waarschijnlijk daarom minder populair zijn dan de politieseries, maar die mij juist om die reden zeer konden bekoren. Een jaar of wat geleden genoot ik met volle teugen van een zwarte komedie over een moordzuchtige plattelandsdominee (The Reaper) en onlangs had ik een aantal hele plezierige uurtjes met Dead Gorgeous, dat oorspronkelijk werd gepubliceerd als "On the Edge", maar dat na de verfilming om duistere redenen werd omgedoopt tot het nauwelijks de lading dekkende, maar kennelijk commercieel interessantere "Dead Gorgeous".

Net als in The Reaper weten we al meteen wie de misdaad begaat (we zijn namelijk als lezers getuige; we zitten als het ware op de eerste rij) en zit de lol 'em in de vraag of deze persoon gepakt wordt of niet. Het blijft tot de laatste zin spannend, dat kan ik wel alvast verklappen. Net als The Reaper is dit een zwarte komedie die je niet al te serieus moet nemen en waarover ik geen gezeur wil horen, als "Ik vond er niks aan want ik kon me niet inleven in de hoofdpersonen". Nee lieverd, dat is ook helemaal niet de bedoeling. De meeste  moordenaars zijn immers verre van sympathiek en ons meeleven wordt hier dan ook niet gevraagd. Je hoeft alleen maar te genieten van de onverwachte plotwendingen en te hopen dat degene who-did-it zijn of haar verdiende loon krijgt.

Dit verhaal speelt zich vlak na de Tweede Wereldoorlog af. Rose en Antonia hadden het tijdens de oorlogsjaren geweldig naar de zin: ongetrouwd, lekker veel vrijheid, interessant en spannend werk als plotters, wat inhield dat ze de koers van gevechtsvliegtuigen voor de luchtmacht bijhielden. Ze hebben elkaar inmiddels al een tijd niet meer gezien, maar als ze elkaar weer tegen het lijf lopen blijkt het leven na de oorlog voor beiden een dikke tegenvaller te zijn. Rose is getrouwd met een flitsende oorlogsheld die zich heeft ontpopt tot overspelige bruut en Antonia verveelt zich te pletter met haar schatrijke maar saaie echtgenoot die weigert van haar te scheiden, en zint nu op geschikte methodes om er vandoor te gaan met haar minnaar.

Aldus het begin van een serie verwikkelingen die je heerlijk op het puntje van je stoel houden. Een groot deel van de roman bestaat uit dialoog, iets waar Lovesey duidelijk goed in is en wat bijdraagt aan de vaart waarmee het boek geschreven is. Ook het tijdsbeeld is mooi getroffen. Het idee dat in dit boek uitgewerkt wordt, doet sterk denken aan dat van Strangers on a Train (geschreven door Patricia Highsmith en verfilmd door de onnavolgbare Alfred Hitchcock), maar Lovesey's touché is lichtvoetiger, meer dat van een zwarte komedie van een thriller. Ook Dead Gorgeous is daarmee net als The Reaper warm aanbevolen vakantielectuur, hoewel ik The Reaper net wat beter vond, omdat dat zo lekker villein speelt met de cliché's van een moordmysterie in een lief Engels dorpje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten