Wat is dit eigenlijk voor tent?

Zeven jaar geleden, in november 2005, begon ik met het schrijven van korte stukjes over elk boek dat ik las, destijds nog gewoon op mijn eigen webstek, dus niet in de vorm van een blog met een reactieknop. De stukjes stelden aanvankelijk erg weinig voor en ik kon me niet voorstellen dat veel mensen ze lazen, maar in de loop van 2008 merkte ik tot mijn verrassing dat ze steeds langer werden en dat ik steeds meer plezier beleefde aan het schrijven ervan. Ze dwongen me om niet meteen haastig door te lezen naar de volgende op de stapel, maar om een boek nog eens goed in me om te laten gaan en mijn gedachten erover te ordenen. Daardoor ontdekte ik altijd wel wat extra's, vaak in de vorm van een onverwacht gezichtspunt dat mijn leven weer een beetje verrijkte, maar soms ook viel een boek bij nader inzien door de mand en bleek het achteraf gezien niet zoveel om de hakken te hebben - wat eveneens een inzicht opleverde. Ook het op een wat creatievere manier met taal bezig zijn, het schrijven van de stukjes zelf, vond ik heerlijk.

Een boekenblog als een eetgelegenheid

Begin 2009 besloot ik daarom om de sprong te wagen en een echt leesblog in te richten. Welke kant dat precies uit zou gaan of uit zou moeten gaan, wist ik op dat moment ook nog niet precies, maar inmiddels heb ik daar een veel beter beeld bij en dat beeld wil ik hier graag schetsen. Ik heb in de loop der jaren vele honderden (vooral Engelstalige) leesblogs bezocht en zag dat er veel verschil zit tussen de soorten blogs en het niveau waarop geblogd wordt en ben er geleidelijk aan achter gekomen waar mijn blog in die verscheidenheid staat. Ik trek daarbij graag de vergelijking met het restaurantwezen.

Fast food?

Verreweg de meeste boekbloggers bieden grote hoeveelheden snelle, vlotte hapjes aan, zo ontdekte ik al gauw. Deze bloggers lezen enorme stapels boeken, die ze veelal gratis van de uitgever krijgen in ruil voor een besprekinkje, en tonen een bewonderenswaardige toewijding door vaak elke dag wel een blogpost op te dienen. Ze krijgen grote stromen bezoekers, die duidelijk veel plezier aan deze blogs beleven en geen behoefte hebben aan diepgang of literair inzicht. De bloggers zelf lijken vooral veel plezier te ontlenen aan hoge bezoekersaantallen en het lezen van zoveel mogelijk boeken, en niet aan het schrijven van doorwrochte besprekingen. Het zijn een beetje de McDonalds in boekbloggersland: hartstikke populair en gezellig, met grote hoeveelheden gemakkelijk verteerbaar leesvoer, veel vaste rubriekjes en 'memes' en 'challenges', maar niet voor mij. Anna's leesreis is geen drukke fastfoodgelegenheid en wil dat ook niet zijn.

Uitgelezen driesterrenzaak?

Aan het andere eind van het spectrum (maar dan in aanzienlijk kleinere aantallen) zijn er de exquise sterrenrestaurants, bestierd door bloggers die recensies en essays opdissen van zeer hoog, zeg maar gerust professioneel niveau. Zij concentreren zich op de allerbeste literatuur en schrijven daar met veel inzicht en een jaloers makende vaardigheid over. Laat ik onmiddellijk stellen dat ik daar evenmin bij hoor, al hoe graag ik dat misschien ook zou willen. Ik steek weliswaar veel tijd en denkwerk in mijn besprekingen, maar heb noch de tijd noch de energie en al helemaal niet de kwaliteiten om me op een dergelijk hoog niveau te bewegen. Wat dat betreft ben ik niet meer dan een bevlogen lezer die stukjes over boeken schrijft, en zal ik me geen seconde 'recensent' wanen. Ook heb ik niet de mentale energie om alleen maar Literatuur met een hoofdletter te lezen. Tussendoor heb ik toch echt de ontspanning nodig die mindere goden bieden - al was het alleen maar omdat daarna de echt waardevolle werken weer extra goed smaken.

Eethuisje met variëteit aan zorgvuldig bereide gerechten

Wat voor tent is dit dan wel? Zelf zie ik mijn blog het liefst als een met zorg ingericht eethuisje, waar gevarieerde gerechten worden geserveerd, die met veel aandacht zijn bereid en geselecteerd. Schotels voor fijnproevers worden afgewisseld met lichtere kost. De hoofdmoot van eigentijdse Engelstalige literatuur wordt zo nu en dan onderbroken door gerechten uit onverwachte windstreken, door klassieke recepten uit de oude doos en door non-fictie die de ene keer wat lichter verteerbaar is en de andere keer de nodige tijd en aandacht vergt om te verorberen. Het menu wordt niet ingegeven door weggevertjes van uitgevers, maar gewoon door mijn persoonlijke smaak. Kwaliteit is voor mij belangrijker dan kwantiteit. Ik ben niet uit op grote aantallen bezoekers, maar ben wel erg blij met de interactie met andere lezers met dezelfde smaak. En ik moet zeggen dat ik wat dat betreft bepaald niet te klagen heb.

Welkom!

Dus: wees van harte welkom in mijn eethuisje, laat je zo nu en dan verrassen door de gerechten hier en blijf me voorzien van je eigen inspirerende reacties.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!