Boeddhisme voor katten

David Michie,
The Dalai Lama's Cat (2012)
Inleiding in het het Tibetaans Boeddhisme in verhaalvorm, 241 pp.
Niet in het Nederlands verkrijgbaar


Trouwe lezers hebben hier al eens eerder een gastbespreking onder ogen gehad van mijn goede vriend de heer M. Schootstra-Spinstra (profiel). Gezien de onverwacht grote populariteit van die bespreking heb ik de heer Schootstra-Spinstra gevraagd of hij niet weer eens een boek wilde recenseren, en warempel! Het heeft hem behaagd om The Dalai Lama's Cat te lezen, speciaal voor dit blog, en hieronder staat een exclusief interview met hem over zijn ervaringen met dit charmante werkje (NOOT: meneer had deze keer geen zin om zelf achter het toetsenbord te kruipen, omdat hij vindt dat zijn poezelige handjes niet geschikt zijn voor typewerk - de aansteller).

Exclusief interview met M. Schootstra-Spinstra, levensgenieter
Het is een zeldzame zonnige ochtend in mei en de heer Schootstra-Spinstra heeft zich bovenop het aanrecht genesteld, omdat hij daar optimaal van de zoninval kan genieten. De gevraagde versnapering heb ik geweigerd, maar ik heb beloofd dat hij na afloop van het interview iets lekkers krijgt. Daar lijkt hij tevreden mee te zijn en ik zet de band aan.

     Anna
     Hoe kwam je eigenlijk aan dit boek?

     M. Schootstra-Spinstra
     Ik ontdekte The Dalai Lama's Cat op Boekhappen van Joke. Hoe zij aan dit boek kwam, weet ik ook niet, maar ik heb het sterke vermoeden dat haar katten daar achter zaten. Die schijnen heel belezen te zijn.

Echte (niet-fictieve) kat in het
klooster van Kumbum, ontmoet op
mijn Tibetreis in de zomer van 2012

     Anna
     Even in het kort: waar gaat dit boek over?

     M. Schootstra-Spinstra
     Over een kat.

     Anna
     Iets minder kort, graag

     M. Schootstra-Spinstra
     Ook goed. Het verhaal wordt zogenaamd verteld door Snow Lion, een straatpoes die als babytje door de Dalai Lama van een wisse hongerdood in New Delhi wordt gered, meereist naar zijn kloostercomplex in de Indiase Himalaya en daar de alom geliefde huisgenote wordt van "a man who is not only one of the world’s greatest spiritual leaders and a Nobel Peace Prize Laureate but also a dab hand with a can opener", zoals de schrijver het zo leuk zegt.

(M. Schootstra-Spinstra schuift een beetje op naar links, met de zonnestralen mee, zet zijn meest literaire blik op en hervat het interview)

    Het is een soort feline bildungsroman. We zijn er als lezers getuige van hoe de ik-persoon van een onwetend katje dat vooral voor haar eigen behoeftebevrediging leeft (veel eten en knappe katers verleiden) uitgroeit tot een verlichte, volwassen en wijze kat, die inziet dat er meer in het leven is dan eten en seks.

     Anna
     En hoe doet het beestje dat?

     M. Schootstra-Spinstra
     Simpel, gewoon gesprekken afluisteren van de Dalai Lama en iedereen in zijn omgeving, waaronder al die westerse toeristen in haar favoriete restaurantje. De kennis die je dan op doet! Dankzij die toeristen weet ze ook alles van Europa en Amerika, kan ze dure aftershaves herkennen, en kan ze zelfs meepraten over de Franse Revolutie en Robespierre!

     Anna
     Is dat niet een beetje ongeloofwaardig voor een Indiase straatkat?

      M. Schootstra-Spinstra
      Nou je het zegt... Eigenlijk wel, hè? Maar ze leert vooral een beter schepsel te zijn, hoor! En nog veel meer; bijvoorbeeld dat die Amerikaanse selfhelp-goeroe die de Dalai Lama bezoekt helemaal niet gelukkig is geworden van al het succes dat hij heeft en het geld dat hij verdient. Dat je gelukkiger wordt van het gelukkig maken van andere mensen dan van alleen maar met je eigen pleziertjes bezig te zijn (maar dat wist ik eigenlijk al, daarom geef ik graag veel kopjes en zoentjes). Dat je niet jaloers moet zijn als de monniken lief zijn voor een hondje, want:

“As much as possible, it is useful to think of all other beings as being just like me. Every living being strives for happiness. Every being wants to avoid all forms of suffering. They are not just objects or things to be used for our benefit. You know, Mahatma Gandhi once said: ‘The greatness of a nation and its moral progress can be judged by the way its animals are treated.’ Interesting, isn’t it?”

     Eén ding kunnen wij katten [aldus M. Schootstra-Spinstra] veel beter dan mensen: in het moment leven, concentreren op het hier en nu. En wij kunnen van nature ongelooflijk goed mediteren. Ik hoef maar voor de koelkast te gaan zitten of mijn hoofd is meteen helemaal leeg en geconcentreerd op slechts één ding.

     Anna
     Dat is inderdaad een vaardigheid die ik met geen mogelijkheid onder de knie kan krijgen.

De heer Schootstra-Spinstra glimlacht minzaam en kijkt vervolgens met een dwingende blik in de richting van het keukenkastje waar de kattensnoepjes staan. Ik bedank hem voor het interview en zet de band stop.

Nawoord
Ik geloof niet dat de heer Schootstra-Spinstra helemaal recht heeft gedaan aan dit boek (het is een schattebout van de eerste orde, maar inzicht en diepgang, ho maar!), dus ik voeg er nog maar even aan toe dat dit een amusante en speelse introductie tot het Tibetaanse boeddhisme is, die wat minder oppervlakkig is dan meneer Schootstra-Spinstra misschien suggereert. Ik kan het van harte aanbevelen aan iedereen die op lichtvoetige wijze kennis wil maken met het gedachtegoed van de Dalai Lama. Mocht dat bevallen, dan zou ik daarna vooral doorgaan met De kunst van het geluk van diezelfde Dalai Lama en Howard Cutler (mijn bespreking), dat een diepgravender en zeer inspirerende uiteenzetting geeft van de handvatten dat het Boeddhisme biedt om een goed leven te leiden. Neem ook eens kijkje op de webstek van David Michie (hier), waar nog meer boeken over het Boeddhisme voor de eenvoudige moderne westerling te vinden zijn. Ik heb onlangs zijn meditatiehandleiding besteld, want ik kan volgens mij nog behoorlijk wat verlichting gebruiken.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen!