Pure boekenliefde

Gabrielle Zevin,
The Storied Life of A.J. Fikry (2014)
Roman, 272 pp.
Nederlandse editie: De verzamelde werken van A.J. Fikry, boekhandelaar


Ik denk niet dat er hier veel mensen zijn die Silas Marner (1861) van George Eliot hebben gelezen, maar het stond op de lijst voor mijn eerste jaar Engels en het ging over een arme wever (Silas M.) die een akelig leven heeft, alle vertrouwen in de mensheid kwijt is en nu alleen nog leeft voor het goud dat hij oppot van zijn schamele inkomentje. En op een kwade dag wordt ook dat nog gestolen. Silas zakt weg in de allerdiepste depressie, totdat er plotseling een snoezig tweejarig meisje met gouden lokken in zijn huisje opduikt. Haar ongehuwde moeder wordt even later dood gevonden en Silas besluit het meisje te houden. Zijn leven heeft weer zin en hij komt langzaam uit zijn isolement.

Hoewel het nergens met zoveel woorden staat, heeft Gabrielle Zevin haar lieve feel good verhaal duidelijk op Silas Marner gebaseerd. Hier is de hoofdpersoon een nukkige boekverkoper van rond de veertig (A.J. Fikry) die vorig jaar zijn vrouw aan kanker heeft verloren en als enig lichtpuntje nog een zeldzame eerste editie van een jeugdwerk van Edgar Allen Poe heeft, van de opbrengst waarvan hij straks rustig kan gaan leven. Maar op een ochtend is het weg. En even later treft hij in plaats daarvan een allerschattigst klein meisje in zijn boekhandel aan, met een briefje erbij: of hij goed voor Maya wil zorgen. Enkele dagen daarna blijkt dat haar alleenstaande moeder zelfmoord heeft gepleegd en uiteindelijk besluit A.J. het meisje te adopteren. Zijn leven heeft weer zin en hij komt langzaam uit zijn isolement.

De reden dat dit boek waarschijnlijk voor geen enkele boekenliefhebber stuk kan, is dat de hoofdpersonen een boekverkoper en een vertegenwoordigster van een uitgever zijn, dat andere rollen zijn weggelegd voor een succesvolle auteur en een worstelende aspirant-schrijfster, en dat elk hoofdstuk begint met een aanbeveling van A.J. van een kort verhaal voor zijn opgroeiende dochter. Het hele boek staalt van liefde voor literatuur. Er is zelfs een politie-inspecteur die dankzij A.J. aan het lezen slaat en een boekenclub voor collega's opricht, waar ze (drie maal raden:) detectives bespreken.

Een belangwekkend nieuw boek is dit niet. De plot is voor het ene deel wat te voorspelbaar, voor het andere juist weer wat te ingenieus en netjes afgehecht, en voor een klein deel ook wel wat ongeloofwaardig. Het is een boek dat vrij snel weer wegzakt uit het geheugen. Maar het is ook het soort roman waar je tijdens het lezen met veel plezier een tijdje in doorbrengt en waar je lekker warme gevoelens van krijgt, want de herkenbaarheid van de boekenvreugde waar het over gaat, is groot en daarom uiterst prettig. Even wachten dus tot het echt herfst wordt en de blaadjes gaan vallen, en dan fijn opkrullen met de poes op schoot, de gordijnen dicht en de verwarming aan, en genieten van A.J. Fikry.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen! Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Plaats dan s.v.p. een link bij de reacties.