Zeven keer vermoord worden?

Stuart Turton,
The Seven Deaths of Evelyn Hardcastle (GB 2018)
Roman, 517 pp.
Nederlandse titel: De zevenvoudige dood van Evelyn Hardcastle


Een man komt bij bewustzijn in een bos en heeft niet het flauwste idee wie of wat hij is. Zijn geheugen is volledig blanco, maar vreemd genoegd heeft hij wel het gevoel dat zijn lichaam hem niet bekend voorkomt. En dat kan wel kloppen. Hoe, dat ga ik hier niet verklappen, maar je kunt van me aannemen dat dit de origineelste, meest vernuftige variant op een Agatha Christie-moordmysterie is die je ooit bent tegengekomen. Voeg een snufje Groundhog Day toe, zonder de dolle komedie, een paar elementen uit het fantasy-genre en je hebt iets zeer aparts.

Hebzucht en zelfzucht
Het verhaal speelt een paar jaar na de Eerste Wereldoorlog in een geïsoleerd landhuis, waar 19 jaar geleden een klein jongetje werd gedood. De dader werd meteen gepakt en veroordeeld, maar zijn rijke ouders zijn met de twee andere kinderen elders gaan wonen en hebben het huis volledig verwaarloosd. Nu is iedereen die er 19 jaar geleden was weer terug, niet alleen de familie, maar ook alle gasten, en er staat een gemaskerd bal op het programma, waar de dochter des huizes, Evelyn Hardcastle, vermoord zal worden en de verteller is de enige die dat weet. Hoe? Van een man met het masker van een pestdokter die alwetend lijkt te zijn en alom tegenwoordig, hoewel de verteller de enige is die hem ziet. Curiouser and curiouser, nietwaar? De verteller krijgt een opdracht van de man met het masker: hij moet uitvogelen wie Evelyn vermoordt en pas als hem dat lukt, is hij vrij om te gaan en wordt hij verlost. Waarvan is op dat moment niet goed duidelijk, maar de verteller is dan al aardig op het rijke, verwende, hebzuchtige en zelfzuchtige gezelschap uitgekeken, en gaat er tegen aan.

Wie is Anna?
Als je nu finaal de kluts kwijt bent, is dat heel begrijpelijk. Hetzelfde geldt trouwens voor de verteller en voor de lezer die het verhaal door zijn ogen mee beleeft. Maar al vrij snel komt er lijn in de gebeurtenissen en dan wordt het toch wel interessant. Want wie is de moordenaar van Evelyn Hardcastle, waarom is het verleden zo belangrijk, wat is er werkelijk gebeurd 19 jaar terug, hoe is de verteller in godsnaam in dit verhaal terecht gekomen en wie is eigenlijk die Anna die hem lijkt te helpen? En ook niet onbelangrijk: wie is de lakei waar de pestdokter hem voor waarschuwt? Wil die echt de verteller vermoorden?

Voor de herfstavonden
Het idee is zeer origineel (als je eenmaal doorhebt wat dat is) en het is ontzettend ingenieus uitgewerkt. De plot is behoorlijk complex, met letterlijke sprongen in de tijd en een hoop head hopping (ook letterlijk!). Uiteindelijk blijkt er zelfs nog een sterke morele dimensie aan het verhaal te zitten. Soms vond ik het allemaal wel een beetje veel en beetje erg ingewikkeld, maar onderhoudend en oorspronkelijk en knap gedaan is het absoluut. Het is daarmee zonder meer een fijn boek in de categorie amusement om straks tijdens de lengende, donkere herfstavonden eens lekker voor te gaan zitten. Het heeft alle elementen van de ouderwetse puzzeldetective, maar dan met een hele serie verrassende variaties daarop

PS Aarzel niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen. Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Dan zou het fijn zijn als je een link bij de reacties plaatst.