dinsdag 16 augustus 2022

Drie fijne raadsels

Iedereen houdt wel van een fijn mysterie en tot de fijnste behoren vanzelfsprekend die waarin boeken een rol spelen. Ik las de afgelopen tijd drie volstrekt verschillende misdaadromans, maar in alle drie is er iets met boeken. Het ene gaat over drie beroemde schrijvers die een verdwijning proberen op te lossen, het andere begint in een boekwinkel en heeft als hoofdpersoon een boekverkoper en het derde gaat over een verdwenen manuscript dat opgespoord moet worden door een politie-inspecteur die boven de boekwinkel van haar vader woont. Alle drie zijn ze op hun eigen manier de moeite van het lezen waard.

Bella Ellis
The Vanished Bride (GB 2019)
Roman, 352 pp.
Niet in het Nederlands vertaald

Uit mezelf was ik hier nooit aan begonnen, want het idee van de drie Brontë-zusters die zich op het pad van de amateurspeurders begeven klinkt tamelijk belachelijk. Maar ik had een tip gekregen en zag al meteen op de eerste pagina dat Bella Ellis in ieder geval kan schrijven. Gelukkig, geen Lucinda Riley. Het speelt in 1845. Anne, Charlotte en Emily hebben hun meesterwerken nog niet geschreven en zijn voor het eerst sinds tijden alle drie weer thuis, in de pastorie van Haworth, na mislukte carrières in het onderwijs. Via via horen ze dat een jonge vrouw uit de buurt uit haar slaapkamer is verdwenen met achterlating van een enorme hoeveelheid bloed. Charlotte kent de gouvernante van het gezin en de zusters gaan op bezoek om hun medeleven te betuigen. Stiekem gaan ze echter aan de slag om erachter te komen wat er is gebeurd. 

Het leukste aan dit boek vond ik niet per se het mysterie, maar de levensechte wijze waarop de zussen worden neergezet, met veel aandacht voor de individuele persoonlijkheid van elke zuster én lekker wat sibling rivalry. Vooral het gekissebis tussen Charlotte en Emily is erg grappig. Bella Ellis is er tot mijn verrassing prima in geslaagd in om binnen dit gegeven een geloofwaardig misdaadverhaal neer te zetten, waar ik me uitstekend mee heb vermaakt. Een echte aanwinst voor het genre van de cosy detective

Matthew Sullivan
Midnight at the Bright Ideas Bookstore (VS 2017)
Roman, 338 pp. 
Niet in het Nederlands vertaald

Dit is een veel serieuzer verhaal. Twintiger Lydia leidt een teruggetrokken leventje als medewerker in een boekwinkel in Denver in een niet hele goede buurt. Precies zoals ze het wil. Maar dan gaat het mis. Een klant, een ex-gevangene, hangt zich op als zij late dienst heeft. Dat is al erg genoeg, maar door de publiciteit komt Lydia’s foto in de krant en daardoor gebeurt waar ze al jaren bang voor is: ze wordt herkend als het meisje dat ooit getuige was van een gruwelijke moord. Haar hele verleden wordt weer opgerakeld, wat vooral zo akelig is, omdat de moordenaar van destijds nooit is gevonden. En dan is er nog iets raars: de man die zich ophing heeft een foto bij zich van een kinderfeestje waar Lydia op staat.

De schrijver heeft sympathieke, ronde personages gecreëerd, die geen van allen voldoen aan het ideaal van de American Dream. Het zijn deels mensen met weinig materieel succes, deels mensen die gewoon niet heel goed zijn in het omgaan met anderen. Compassie en medemenselijkheid spelen een belangrijke rol in het boek en tot slot is het ook nog eens een echte pageturner. Mooi gedaan.

Vaseem Khan
The Dying Day (GB 2021)
Roman, 368 pp.
Niet in het Nederlands vertaald

Tenslotte gaan we naar India, naar het Bombay van 1950 om precies te zijn. Persis Wadia is de eerste vrouwelijke politie-inspecteur van het land. Ze baalt van de aandacht die dat genereert, want ze is geen uitgesproken feminist en ze wil gewoon haar werk doen en dan graag zo goed mogelijk. Persis is sociaal nogal onhandig, maar wel een uitstekende rechercheur en krijgt daarom een politiek gevoelige rotklus toegeschoven. Een Engelse geleerde is verdwenen samen met een uiterst waardevol middeleeuws manuscript van Dantes Divina Comedia. De eigenaar van het manuscript, de oude en eerbiedwaardige Bombay Asiatic Society, wil het terug, maar er zijn ook andere kapers op de kust: een medewerkster van een Amerikaans museum en een vertegenwoordiger van de Italiaanse regering die het manuscript als roofkunst ziet. Vervolgens duiken er nog een paar nazi’s op en blijkt dat de pas afgelopen wereldoorlog hier van alles mee te maken heeft.

Intussen probeert Persis, via een aantal raadselachtige literaire aanwijzingen en met behulp van de inhoud van haar vaders boekwinkel, er achter te komen wat de verdwenen Engelsman met het manuscript heeft gedaan en vooral ook: waarom in hemelsnaam? Leuk verhaal en des te leuker omdat Persis aan het eind van het boek een stuk feministischer is geworden.

Dit is deel 2 van een serie. Deel 1 besprak ik hier.
_______________________________________________________________

Tot slot nog een bonusvraag voor wakkere lezers: wie heeft als eerste door hoe Bella Ellis, pseudoniem van Rowan Coleman en schrijver van The Vanished Bride, aan haar nom de plume is gekomen?

PS Aarzel niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen. Heb je een van deze boeken besproken op je eigen blog? Dan zou het fijn zijn als je een link bij de reacties plaatst.

6 opmerkingen:

  1. Reacties
    1. Hè, jammer. Nog even afwachten dus of er een Brontë-fanaat langs komt die wel volledig uitgeslapen is 😉

      Verwijderen
  2. Geïnspireerd door Emily's pseudoniem Ellis Bell?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh, wat knap van Lethe, die link had ik even niet gelegd! Ze klinken eigenlijk alledrie heel erg fijn, allemaal op hun eigen manier. Mijn lijstje groeit weer....
    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar zijn lijstjes voor, zeg ik dan meer weer tegen mezelf 😉

      Verwijderen