Onvoorwaardelijke trouw

Robin Hobb,
Assassin's Apprentice (VS 1995)
Roman, 448 pp.
Nederlandse titel: Leerling en Meester

Robin Hobb,
Royal Assassin (VS 1996)
Roman, 688 pp.
Nederlandse titel: Moordenaar des konings




Wat is dat toch met het fantasygenre? Waarom zijn er zoveel trilogieën en waarom zijn de boeken zo dik en vet? Komt dat door het oer-fantasyboek van Tolkien, The Lord of the Rings? Dit zijn de eerste twee delen van een trilogie en ik was aanvankelijk van plan om alle drie de delen tegelijk te bespreken, maar deel 3 is nóg dikker dan zijn voorgangers en ik weet nog niet wanneer ik er aan toekom om met lezen te beginnen - laat staan met bespreken, dus daarom nu alvast maar mijn gedachten over deel 1 en 2. Wel ben ik ontzettend benieuwd hoe het nu verder gaat met hoofdpersoon FitzChivalry Farseer, een teken dat Robin Hobb (pseudoniem van Margaret Ogden) mij al aardig in haar greep heeft.

Totdat Bettina en Joke en The Guardian ("modern fantasy at its irresistible best") mij op deze serie wezen, had ik nog nooit van Robin Hobb gehoord. Daaruit blijkt maar weer dat er nog hele onontgonnen gebieden in boekenland op mij liggen te wachten, wat ik een uiterst een prettige gedachte vind, want ik heb deze eerste twee delen met veel plezier gelezen, alhoewel het geen vrolijke boeken zijn. De boeken spelen in een fictief, middeleeuws aandoend koninkrijk genaamd The Six Duchies, met op de troon King Shrewd. Kroonprins is de alom bewonderde Prins Chivalry, die echter onverwacht afstand van de troon doet als blijkt dat hij een bastaardzoon van zes heeft. Die bastaardzoon, FitzChivalry, is onze hoofdpersoon en held.

Omdat dit een fantasyserie is, speelt magie een belangrijke rol (domme vraag aan de kenners: bestaat er ook fantasy zonder magie?). Leden van de koninklijke familie, maar ook sommige anderen, beschikken over een telepathische vermogen, dat de Skill wordt genoemd, en dat een belangrijk maar helaas verre van afdoend wapen vormt tegen de piraten die meedogenloos plunderen en moorden in de kustprovincies, en die een grote bedreiging zijn voor het koninkrijk. FitzChivalry, als bastaard van de kroonprins, beschikt ook over de Skill, maar heeft daarnaast nog het vermogen om een mentale band met dieren aan te gaan - iets waar in tegenstelling tot de Skill zeer op neer gekeken wordt en zelfs gevaarlijk wordt geacht. Fitz moet dit vermogen dus angstvallig verborgen houden. Maar juist zijn telepathische band met een wolf zou uiteindelijk wel eens zijn redding kunnen zijn, en niet alleen omdat hij als bastaard zonder duidelijke positie eenzaam is. Bovendien blijkt dat de koning een hele andere rol voor Fitz in gedachten heeft in de verdediging van het land, één waar Fitz niet blij mee is, maar waar hij als jonge jongen geen nee tegen durft te zeggen.

De boeken komen langzaam op gang, want Hobb neemt uitgebreid de tijd om de lezer kennis te laten maken met haar wereld en met haar personages. Er komen wel degelijk spannende actie-scènes in voor, maar belangrijker zijn de complotten en de moordplannen aan het hof. Eén van de belangrijkste onderliggende thema's is onvoorwaardelijke trouw aan de koning, een figuur uit de feodale middeleeuwen die hier heel ver is doorgevoerd en een centrale rol speelt. De morele dilemma's die dit opleveren geven deze serie hun kracht. Want moet Fitz altijd blind gehoorzamen, ook als hij ernstige bedenkingen heeft bij de opdrachten die hij krijgt? Is iemand die eenmaal  trouw gezworen heeft te allen tijde aan zijn eed gebonden, ook als zijn koning die trouw misschien niet waard is? Moet trouw aan het staatshoofd boven een normaal gezinsleven gaan?

FitzChivalry is een eenzame en gekwelde hoofdpersoon die met name in het eerste deel nog veel te leren heeft over het leven aan het hof, maar die zich geleidelijk ontwikkelt. Aan het eind van deel 2 is hij al twee keer net aan de dood ontsnapt en dat zal hij vast en zeker nog een derde keer doen. Je weet als lezer al meteen dat hij alles overleefd heeft, want hij schrijft zijn herinneringen op als een veel oudere man die terug blikt op zijn leven, maar toch blijft het verhaal spannend, want Hobb weet je behoorlijk dwingend bij het wel en wee van haar hoofdpersonen te betrekken en vooral bij de dilemma's waar ze keer op keer voor komen te staan. Zo gauw mogelijk tijd zien te maken voor deel 3 dus.

PS Aarzel om niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen! Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Plaats dan s.v.p. een link bij de reacties.