'Ik ga liever met een boek naar bed'

Aldus een kop op de omslag van Margriet nummer 12, die net is uitgekomen. Lekker prikkelend, hè?

Mijn moeder was lang geleden geabonneerd op het blad. Destijds (de jaren zeventig) had je maar twee damesbladen, zoals ze toen nog heetten, en dat waren de Margriet en de Libelle. De Libelle was vooral voor de RK dames en de rest las de Margriet. Niet bepaald verwend of kieskeurig als we toen nog waren las ik het blad altijd met plezier, maar ik geloof niet dat ik het de laatste veertig jaar nog heb ingezien. Wat heeft dit alles dan met mij en mijn blog te maken? Nou eh ....... niet schrikken, maar ik ben één van die drie vrouwen die bekennen, en het is de schuld van mijn blog. Hoe dan? Welnu, dat ging zo.

Boekenweek
Ergens medio december kreeg ik via mijn blog een mailtje van iemand die zich voorstelde als journaliste en liet weten dat ze voor de Margriet op zoek was naar vrouwen die helemaal leesgek waren. Dit in het kader van de boekenweek in maart 2017. Of ze mij mocht bellen voor een oriënterend gesprekje, want ze dacht dat ik goed in de Margriet zou passen. Ik goed in de Margriet passen? Huh? Hoezo? Ik was ervan overtuigd dat ik in de maling werd genomen, maar een korte Google-actie wees uit dat het om een echte journaliste ging die inderdaad voor bladen als Margriet schreef. Mijn nieuwsgierigheid won het vervolgens en ik gaf mijn telefoonnummer door. Snel voorgesprekje gehad, dat samen met nog een stel andere naar de redactie van de Margriet zou gaan, die drie vrouwen uit zou kiezen voor een echt interview. Ik verwachtte niet dat ik hier ooit nog iets van zou horen, maar werd een week later danig verrast met een mailtje dat ik zowaar uitverkoren was en of ik alvast wilde nadenken over:

• mijn favoriete jeugdboek
• mijn favoriete schrijver
• mijn favoriete personage
• mijn favoriete boek.

Diepzinnig

Dat jeugdboek was makkelijk zat, maar de rest? Hoe kon je uit zoveel duizenden geweldige schrijvers, personages en boeken nou eentje als beste naar voren halen? Daarmee deed je al die ontelbare andere schrijvers, personages en boeken immers tekort. Totdat ik bedacht dat het maar om een vluchtig interview ging en niet om iets dat voor het nageslacht in begon gegoten ging worden. Toen de journaliste weer belde, had ik dus mijn rijtje paraat en ook nog een hele berg diepzinnige observaties over literatuur en lezen. Die mooie diepzinnige observaties zijn allemaal vakkundig uit het interview gefilterd, maar dat is mijn eigen schuld. Had ik maar niet zo pretentieus moeten doen. Wat overbleef was een kort stukje dat wel ongeveer klopte, maar dat om de een of andere reden niet als 'mij' klonk. Nou ja, zo gaat dat met interviews.

Dwarsligger

Maar daar was ik er niet mee. Er moest een foto bij. Geen probleem. Ik had in augustus door een professionele fotograaf een hele leuke profielfoto laten schieten die ik zo even toe kon mailen. Domme opmerking. Als je in de Margriet komt, ga je voor een professionele fotoshoot naar de Randstad waar je onder handen genomen wordt door een team van visagiste/styliste en fotograaf. Mijn eerste reactie was om dwars te gaan liggen. "Ik ga niet even voor een fotootje helemaal naar de Randstad. Daar ben ik de hele dag mee kwijt en ik neem er al helemaal geen vrij voor." Mij werd beloofd dat het ook op een vrijdag of zaterdag kon en dat ik de reiskosten vergoed kreeg. Goed, vooruit dan maar. Ik liet me overhalen.

Foto: Marloes Bosch.
Styling, haar en make-up: Nicolette Brøndsted

Vrijdag de dertiende

Binnen de kortste keren had ik een uitnodiging van een visagiste/styliste voor een vrijdag in januari. In Den Haag, drie uur heen en drie uur terug vanuit mijn dorpje op het Groningse platteland. Voor een kiekje. Toen het uiteindelijk zover was, had ik mij met mijn lot verzoend. Ik ging alles vrolijk over me heen laten komen, ging overal blij aan mee werken, ging de visagiste vol vertrouwen de vrije hand laten en ging opgeruimd in elke houding liggen, zitten of staan die de fotograaf van me zou verlangen. En toen werd het een hele leuke dag.

Lezen in bed
De visagiste/styliste is een vol uur bezig geweest om mijn nagels, make-up, kapsel en kleding te doen. Ik werd in een beeldig nachtsetje gehesen, want het thema was 'lezen in bed' (alledrie de geïnterviewde dames bleken verstokte bedlezers te zijn) en toen kon de fotografe in actie komen. Voor de eerste foto's mocht ik er bij hangen zoals ik zelf wilde, want die waren alleen om te kijken of de lippenstift wel goed overkwam. Daarna werd ik in allerhande houdingen gedrapeerd en schoot zo nu en dan de visagiste even toe om mijn haar weer in de plooi te zetten, mijn bril schoon te vegen of de littekens van mijn pokkeninjectie weg te poederen. Na een uur stond het er wel op ('Dat ging lekker snel.' Echt!?) en kon ik weer naar huis.

Verhaspeld
Dat was ruim twee maanden geleden. Gisteren verscheen dan eindelijk het blad. Gauw gekeken hoe ik er in stond Mooie foto gelukkig. Maar bij mijn lijstje favorieten was iets misgegaan: de naam van Sara Maitland was verhaspeld tot Sarah Maintland. En dat terwijl ik het lijstje nog speciaal op de mail had gezet, omdat de journaliste niet wist hoe je Charlotte Brontë en Jane Eyre schreef, want ze had van geen van beide ooit gehoord. De fotografe en de visagiste trouwens ook niet. En dankzij dit gebeuren kwam ik dus even uit mijn eigen filterbubbel waarin iedereen Jane Eyre kent en iedereen weet wie Charlotte Brontë was. Goed om eraan herinnerd te worden dat ook ik eigenlijk in een vrij beperkt wereldje leef 😏

De vier favorieten

Hier is trouwens het lijstje dat ik uiteindelijk maar ingeleverd heb:

Wat voor lijstje van vier zou jij hebben opgesteld?
Laat het me weten in de reacties.

PS Mochten hier al googlend Margrietlezeressen terecht zijn gekomen: WELKOM! Ik hoop dat je hier weer nieuwe leesinspiratie opdoet.