Leefden ze nog lang en gelukkig?

Helen Moffett,
Charlotte (Zuid-Afrika, 2020)
Roman, 368 pp.
Niet in het Nederlands beschikbaar

Toen ik onlangs in een interview met een gerommeerde schrijver dit boek aanbevolen zag, kón ik het niet laten. Het paste té mooi in mijn recente rijtje van Pride-and-Prejudice spin-offs, en gezien de aanbeveling was het onwaarschijnlijk dat het hier om pulp ging. Ik had nog nooit van Helen Moffett gehoord, maar ze blijkt een Zuidafrikaanse dichter te zijn, die nu haar eerste roman heeft geschreven. Charlotte is natuurlijk Charlotte Lucas die met de vreselijke Collins trouwt en Moffett laat ons zien wat er met Charlotte gebeurt, nadat ze in Price and Prejudice uit beeld verdwijnt. Ha, zin in! Lekker gezellig verder. Lachen om Mr Collins.

Waar blijft de erfgenaam?
Promt begon het boek heel ongezellig. Het zoontje van Charlotte en Mr Collins overlijdt als kleuter en de echtgenoten zijn ontroostbaar. Bovendien is er nu geen erfgenaam voor Longbourn, want de Collinses hebben alleen nog twee dochters. Elizabeth zit na meerdere jaren huwelijk met een soortelijk probleem: ze mag dan nu wel gelukkig getrouwd zijn met Mr Darcy en meesteres van het imposante Pemberley, maar ze heeft alleen nog maar miskramen gehad, en ook daar is dus nog steeds geen erfgenaam in het verschiet.

Een andere kijk op het huwelijk
Dit klinkt allemaal wat larmoyant, maar na het tragische begin wordt het allemaal wel weer beter. Het was me in ieder geval al snel duidelijk dat dit geen knusse Austen-fanfic was, maar een serieuze roman, die de situatie van vrouwen als Charlotte en Elizabeth bewust door een eenentwintigste eeuw bril beziet - niet door ze moderne ideeën in de mond te leggen, maar door te kijken naar aspecten die in het oorspronkelijke boek niet zo'n nadrukkelijke rol spelen, omdat ze door de heldinnen niet nader worden onderzocht, laat staan kritisch bekeken. En waar de boeken van Austen altijd gaan over een jonge vrouw die op weg naar de volwassenheid een geschikte huwelijkspartner moet vinden, kijkt dit boek naar wat er vervolgens gebeurt: de wedding bells zijn stil gevallen en wat nu? Wat hield het huwelijk voor een vrouw uit de middle en upper class in deze tijd in? En was niet trouwen ook een alternatief? Of was dat alleen weggelegd voor erfdochters?

Degelijk
Ik had iets hogere verwachtingen van deze roman. Moffett is een dichter, maar in de taal merk je daar niks van. Het proza is degelijk, maar meer ook niet. Het boek is verder prima, de personages zijn goed neergezet, het verhaal wordt mooi verteld en is interessant, en de observaties zijn fijngevoelig genoeg. Als ik dit had gelezen vóór The Other Bennet Girl (verrukkelijk meeslepend) en vóór Longbourn (indrukwekkend), was ik er vast enthousiaster over geweest. Deze beide romans voegden allebei een heel eigen en verrassende kijk aan het Pride-and-Prejudice universum toe. Charlotte is daarentegen niet heel verrassend of uitgesproken eigen.  Het is een degelijke roman, met een fijn verhaal dat ik met plezier heb gelezen, maar hij sprankelt niet.

PS Aarzel niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen. Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Dan zou het fijn zijn als je een link bij de reacties plaatst.