Moord & doodslag (3x)

Op lange stukken in de bus of in de trein, of gewoon na een lange en drukke werkdag grijp ik zo nu en dan graag naar een spannend, ontspannend boek. De laatste maanden las ik daarvan drie heel verschillende, die geen van alle uitnodigen tot een uitgebreide en doorwrochte bespreking , maar die ik met genoeg plezier las om toch aan elk een kort stukje te wijden. (Bovendien ben ik hopeloos achter met besprekingen en loop ik op deze manier in één klap drie boeken in.) De eerste misdaadroman is gewoon goed geschreven, maar heeft wel een paar zwakkigheidjes, de tweede is een heerlijk knus moordmysterie dat in het Engeland van 1950 speelt en de derde is een verrassende  spannende roman die begint met het verkopen van encyclopedieën en eindigt met varkens.

Stadsjungle

De meest conventionele van de drie is The Killer Next Door (GB 2013) van Alex Marwood. Plaats van handeling: een slecht onderhouden huis in een vervallen Londense wijk (die echter de laatste jaren juist weer aan het veryuppen is) met een scala aan kamerbewoners die weinig geld hebben, maar des te meer geheimen. Het wordt de lezer al gauw duidelijk dat één van hen een griezelige vrouwenmoordenaar is, maar wie dat is, wordt natuurlijk pas op het eind onthuld. Op het eerste gezicht lijkt geen van de personages echt gevaarlijk, met uitzondering misschien van de dikke, gefrustreerde en voyeuristische huisbaas, die graag van zijn huurders af wil, omdat hij binnen hoopt te lopen door het huis te verkopen aan één van de oprukkende yuppenstellen.

Sterk aan dit boek zijn de vakkundig uitgewerkte plot (met precies het juiste tempo en met een knappe wending die ik net op tijd aan zag komen) en de portretten van de hoofdpersonen: een jong meisje dat veel te streetwise is voor haar leeftijd en een jonge vrouw die op de vlucht is voor een stel gevaarlijke criminelen die zij bestolen heeft. Minder sterk vond ik de moordenaar, een soort kleinzoon van Norman Bates (de kat in het verhaal heet niet voor niks Psycho), die 'zijn' vrouwen balsemt, mummificeert en opzet. Waar de rest van het verhaal overtuigend en rauwrealistisch is, maakt het portret van deze moordenaar op mij een ietwat belachelijke indruk, vooral door de psychologie van de kouwe grond die erbij gehaald wordt om zijn daden te verklaren. Ook een beetje jammer is dat één van de personages uiteindelijk geen andere functie in het verhaal heeft dan als red herring te fungeren. Ondanks alles blijft dit echter een onderhoudende en in zijn genre prima geschreven whodunnit.

Knus

De serie rond Flavia de Luce van Alan Bradley, waarvan A Red Herring Without Mustard (Canada 2011) het derde deel is, is een absolute aanrader voor de liefhebbers van de cosy detective. Humoristisch, origineel en innemend, met als ongebruikelijke ik-persoon een eigenzinnig elfjarig meisje dat in 1950 in een groot aftakelend landhuis woont, met een vader die haar aan haar lot overlaat en twee oudere zusjes die allebei op hun eigen manier secreten zijn, waarbij aangetekend moet worden dat Flavia ook niet voor de poes is. Ze is in bepaalde opzichten vroeg rijp (briljant in scheikunde, op en top zelfstandig) en in andere nog echt een kind dat graag erkenning en een vriendinnetje wil.

Het mysterie in dit boek heeft te maken met een oude zigeunerin in een woonwagen, de niet-deugende zoon van een kunstenares uit de buurt en een clubje plattelandsbewoners dat de geloofspraktijken van een prediker uit de zeventiende eeuw in ere heeft gehouden. Het boek is sfeervol en grappig, en Bradley neemt zijn lezers serieus genoeg om regelmatig verwijzingen naar klassieke muziek en cultuur in het verhaal te weven, die niet geforceerd aan doen, maar juist bijdragen aan de geestigheid. Flavia is nog net zo verrukkelijk als in de eerste twee boeken en als je haar nog niet kent, raad ik je met klem aan om binnenkort toch eens met het eerste deel te beginnen. Voor als je even wat prettig escapisme nodig hebt.

Nederlandse titel: De kunst van het liegen.
Delen 1 en 2 zijn hier en hier door mij besproken.

Florida

Zonder meer de beste en origineelste van dit trio is The Ethical Assassin (VS 2006) van David Liss, die ik al kende als auteur van uitstekende historische mysteries (hier en hier). Liss sleurt je als lezer meteen het verhaal in met zoiets weinigbelovends als een jongeman die aan de deur encyclopedieën verkoopt om te sparen voor zijn studie aan de universiteit. Je voelt de klamme hitte van de zomer in Florida, de uitzichtloosheid van het woonwagenkamp waar Lem tot zijn verrassing beet heeft en je herkent onmiddellijk de dreigende rednecks die hier rondhangen, zelfs al ben je nog nooit in het zuiden van de VS geweest. Maar de kogel komt uit een volslagen onverwachte hoek. Er duikt een aantrekkelijke jongeman op die voor Lems ogen twee mensen omlegt, Lem vervolgens allervriendelijkst op sleeptouw neemt en hem even later probeert te bekeren tot het veganisme. En het lijkt er zelfs op dat de gebruikelijke rollen in de misdaadroman omgekeerd zijn: niet de moordenaar lijkt de bad guy , maar een seksistische en corrupte politieman, en aan de handel in encyclopedieën kleeft een luchtje - misschien wel letterlijk.

Even een waarschuwing: oerconservatieve lezers op Amazon.com vinden dit een stuitend boek. Het gaat namelijk - onder meer - over dierenrechten en dat is natuurlijk een volstrekt belachelijke kwestie om je druk over te maken (één lezer had het over 'Obama in het kwadraat', hoe schokkend!). Maar als je bereid bent om naar de argumenten van dierenactivisten te luisteren (zonder dat je het er mee eens hoeft te zijn) én een goed ontwikkeld gevoel voor humor hebt, is dit een geweldig meeslepende thriller met heel wat meer inhoud dan soortgelijke boeken in het genre. Omdat het zo geestig is, en met zoveel vaart en sfeer geschreven, vond ik dit absoluut geen prekerig boek, maar als je een  Amerikaanse Republikein van rechterzijde bent, is dit ongetwijfeld een heel fout verhaal.

PS Aarzel niet om je eigen commentaar toe te voegen. Ik stel het zeer op prijs als mensen de moeite nemen om reacties of aanvullingen te plaatsen. Heb je dit boek besproken op je eigen blog? Dan zou het fijn zijn als je een link bij de reacties plaatst.